Casper Egas | maandag 1 Okt 2018, 19:34

Pak je wapens en uitrusting, want er wacht een nieuw Warhammer 40,000 avontuur! Lees hier de recensie van Inquisitor: Martyr.

Review

Rating 7/10

User rating 0/10

Leuk met anderen
Vele uren speelplezier

Valt in herhaling
Audiovisueel niet sterk

Gespeeld op de Xbox One X

Deze Diablokloon moet het duidelijk niet hebben van zijn prachtige titel, want Warhammer 40,000: Inquisitor: Martyr bekt niet bepaald goed. Het was mij, als iemand die wel het een en ander weet van Warhammer, ook niet duidelijk waar de titel op slaat. Het blijkt dat je speelt als een soort big shot, een zogenaamde Inquisitor, en dat je zelf geen martelaar bent of wordt, maar dat een flink deel van het spel zich afspeelt op het schip dat Martyr heet. Wat achtergrondkennis van de Warhammer 40,000 verhaallijnen is bij dit spel geen overbodige luxe.

REVIEW

Nadat ik wat gewend was aan alle jargon en op de hoogte was van een deel van de achtergrondverhalen, werd het verhaal van Martyr helemaal niet onaardig. Het draait om een collega bad arse die al lange tijd vermist is. Deze Klosterheim zou zich ophouden in een mysterieus schip dat al duizenden jaren stuurloos ronddwaalt door het heelal. Jij hebt dit schip (The Martyr) gevonden en er blijkt aan boord van alles niet pluis te zijn. Het schip zit ten eerste vol met tol van tegenstanders en er zijn bewijzen te vinden van vreemde rituelen met andere goden. Wat heeft Klosterheim hier precies te zoeken? Is het een verrader of is er een andere verklaring voor zijn vreemde gedrag? Voor een hack ‘n slash-spel is het verhaal bovengemiddeld complex en interessant.

Donkere, grauwe boel

Wanneer je het spel opstart, word je meteen geconfronteerd met een verplichte Neocore account. Deze kun je gratis aanmaken, maar naar mijn mening zou dat niet nodig moeten zijn. Na het opzetten van een account kies je één van de klassen, elk met andere voor- en nadelen, zoals gebruikelijk is in het genre. Ik ben gegaan voor de Crusader en dan specifiek de subklasse die goed is in het hanteren van zware vuurwapens. De andere opties waren een Assassin (snel en behendig) en een Psyker (goed met speciale krachten).

Meteen valt op dat de laadtijden aan de lange kant zijn en dat dit ook niet betekent dat je iets prachtigs voorgeschoteld krijgt. Je kunt op de Xbox One X kiezen tussen een modus met een hogere framerate, of voor een hogere resolutie, die nog altijd maar 1440p en niet 4K-resolutie is. Grafisch heeft het spel zijn momenten, met leuk ontworpen tegenstanders en imposante omgevingen, maar meestal is alles nogal grauw en donker. Ook valt op dat de details matig zijn. Bijna alles heeft een willekeurig gegenereerde look; wat niet verwonderlijk is, omdat de levels dat ook deels zijn. Daarnaast is alles zelfs met de hogere resolutie niet erg scherp en klein. Ook zijn de animaties niet van een hoog niveau en is er dikwijls flinke vertraging te bemerken.

De audio heeft zo zijn momenten, maar Martyr is grotendeels een stil spel. Prachtige muziek had het spel enerverender kunnen maken dan nu het geval is. Ook de stemacteurs zijn van een B-niveau. Dit komt regelmatig naar voren, waardoor de personages en het verhaal in kracht inboeten. De tussenfilmpjes hebben last van compressie en zijn audiovisueel gedateerd.

Hakken en knallen

Gelukkig is Inquisitor: Martyr geen slecht spel. De gameplay vind ik namelijk echt de moeite waard. Er zijn tal van missies beschikbaar in verschillende sterrenstelsels. Het kan gaan om korte missies, verhalende missies of zelfs hele campagnes. Op den duur worden de missies echter wel wat eentonig, zoals vaak in het hack ’n slash-genre het geval is. In dit geval kan het echter erger worden door de deels procedureel gegenereerde levels. De omgevingen zijn hierdoor vaak niet logisch of bijster interessant. Hierdoor valt het spel in herhaling. Speel je echter coöperatief met anderen, dan is Martyr een stuk enerverender. Dit kan zowel lokaal als online. Ook is het mogelijk om het tegen anderen op te nemen in een duel of een strijd met twee tegen twee. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt, kun je vele uren zoet zijn met dit spel. Vooral de verhaalmissies (die niet in lokale coöp gespeeld kunnen worden) vond ik leuk om door te spelen.

De besturing van het spel is duidelijk aangepast aan de hand van de al eerder uitgebrachte PC-versie. Ik las berichten van mensen die er niet bepaald van gecharmeerd zijn, maar ik vind het wel goed functioneren. Het zou misschien logisch zijn om een besturing met twee sticks te hebben, maar er is gekozen voor een traditionele besturing. Je bestuurt jouw karakter met de linker stick en kan met ongeveer elke knop op de controller een verschillende aanval uitvoeren. De rechter stick gebruik je alleen zo nu en dan om de camera te draaien. De opzet was even wennen, vooral met het grote aantal knoppen dat je veelvuldig moet gebruiken, maar na verloop van tijd beviel het mij wel. Een wat complexere besturing met veel verschillende speciale aanvallen kan een ietwat eentonig spel immers langer interessant houden. Soms blijft het wel wat lastig om op de juiste tegenstander te richten, omdat het spel af en toe de neiging heeft de verkeerde vijanden automatisch te selecteren.

De ontwikkelaar heeft getracht de gevechten interessanter te maken door een schuilsysteem toe te voegen. Elke omgeving staat vol met tal van objecten waarachter je plaats kan nemen. Dit werkt echter niet om een prettige manier en het nut is ook gering. Zit je eenmaal op de juiste plek, dan ben je nog niet veilig, omdat jouw schuilplaats binnen een mum van tijd aan stukken wordt geknald.

Natuurlijk is het in Martyr mogelijk om allerlei willekeurig gegenereerde en zeldzame spullen te vinden. Dat is een deel van de lol van dit soort spellen. Leuk is dat de verschillende wapens echt significant anders aanvoelen tijdens de gevechten. Ook is het mogelijk om zelf items te maken met behulp van gevonden materialen. Het verzamelen van ervaringspunten laat je jouw personage naar wens ontwikkelen. Er zijn tal van mogelijkheden om je te specialiseren.

Conclusie

Warhammer 40,000: Inquisitor: Martyr is een zeer onderhoudende hack ’n slash-game. Audiovisueel kan het spel echt niet tippen aan een spel als Diablo III, maar de gameplay is voldoende uniek om je, vooral als je samen met anderen speelt, vele uren zoet te houden. Het aanvankelijk nogal ontoegankelijke verhaal wordt ook steeds leuker en voordat ik het wist bleef ik maar doorspelen.

XBW

Review

REVIEW

Donkere, grauwe boel

Hakken en knallen

Conclusie

Reacties

Warhammer 40,000: Inquisitor: Martyr

Gerelateerd