Joeri Tits | dinsdag 17 Sep 2024, 20:32

Space Marine is na dertien jaar afwezigheid weer terug op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X. Alleen beschikbaar voor Xbox Series.

Met Warhammer 40,000: Space Marine 2 krijgen we én een nieuwe Warhammer-game én een vervolg op het eerste Space Marine-deel uit 2011. Dubbele pret dus! Hoe het vervolg na 13 jaar het doet, lezen jullie hier!

Zelf ben ik geen grote Warhammer fan, maar toch spraken de trailers van Space Marine 2 me erg aan. De brute actie, bombastische explosies en hordes vijanden. Dit moet toch een beetje een Gears of War-gevoel gaan geven? Bovendien is er een volledig nieuw team mee aan de slag gegaan. Waar het eerste game werd gemaakt door Relic Entertainent, is deze keer Saber Interactive verantwoordelijk voor al de bloedvergieten.

Een sprong in de tijd

Toch is niet alles nieuw. Zo speel je nog steeds als Demetrian Titus, een ex-kapitein die de planeet Kadaku moet bevrijden van Tyranids en ander gevaar. Tyranids zijn grote insecten in allerlei vormen en maten. Echt boeiend klinkt het niet, hoor ik jullie denken, en dat kan ik wel beamen. Het verhaal is leuk om te volgen, maar ook niet meer dat dat. Bovendien heb ik het eerste spel nooit gespeeld, maar blijkbaar is dit een gelijkwaardige opzet qua verhaal. Dit is enerzijds een voordeel als nieuweling in de reeks en leek in de Warhammer-franchise. Het basisverhaal kon ik relatief eenvoudig volgen, maar echte diepgang moet je niet verwachten. Al is het wel leuk dat het game zich ongeveer 200 jaar later afspeelt als het vorige en Demetrian Titus zijn naam als kapitein opnieuw dient te verdienen. Leuk dus, maar eigenlijk iets wat we als gamer al meermaals hebben moeten aanhoren.

Mix tussen shooter en hack-and-slash

Gelukkig word je meteen in de actie gegooid en geraak je daar eigenlijk ook niet meer uit. Het interessante aan deze game is dat het meteen alle registers opentrekt en in tegenstelling tot veel andere titels niet alleen een third-person-shooter is, maar ook hack-and-slash. Vaak ga je proberen vijanden van afstand af te schieten, maar als ze je eenmaal door hebben, komen ze in hordes op je af en zit er niets anders op dan zoveel en zo goed als mogelijk te pareren en op het juiste moment een tegenoffensief te lanceren. Het is echt een kunst om je momenten juist te kiezen. Eén verkeerde inschatting kan ervoor zorgen dat je een tijdje in de problemen komt. Space Marine 2 is niet zo arcade als het eerder genoemde Gears of War, maar alleszins op een lagere moeilijkheidsgraad, niet zo pittig als bijvoorbeeld Dark Souls. Zelf ben ik geen fan van het laatste soort games, maar Space Marine 2 zit meestal tussen enerzijds plezier en anderzijds uitdaging. Ik zeg bewust meestal, want regelmatig zijn de hordes te groot en bepaalde tegenstanders kunnen irritant uit de hoek komen. Toch komt de irritatie vooral van de twee metgezellen waar je mee op pad gestuurd wordt. De game kan namelijk ook met drie gespeeld worden en als je alleen speelt, krijg je twee AI-kompanen bij je meegestuurd. Deze bieden weinig hulp op momenten dat het echt nodig is, bovendien lijken deze door de vijanden opvallend met rust gelaten te worden.

Combo's en groot wapenarsenaal moet hulp bieden

Het lijkt misschien dat de gameplay na een tijdje als eentonig ervaren kan worden. Gelukkig zijn er voldoende verschillende wapens, granaten en messen om je speelstijl aan te passen. Vaak heb je met games die op verschillende genres mikken het gevoel dat er ergens op bespaard is qua uitwerking van gameplay. Elk wapen speelt anders en elk vlijmscherp mes kan op een andere manier gebruikt worden. Hierdoor is er een leuke leercurve om steeds beter te worden en combo’s uit te oefenen, wat ook nodig is om te overleven in een uitdagende game.

"Prachtige" wereld in verdoemenis

Op grafisch gebied krijgen we prachtig ontworpen omgevingen die een grauw en verwilderd uitzicht uitademen. Je ziet aan alles dat de planeet al jaren in verdoemenis leeft. Een spaceship is bijvoorbeeld prachtig gedetailleerd vormgegeven en in buitenomgevingen zie je in de verte wel eens een vuurgevecht uitgevochten worden. Het is gewoon straf dat dit soort detail niet van een grote ontwikkelaar komt. Ook veel tussenfilmpjes zijn van hetzelfde niveau.

Alles in functie van co-op

Binnen de singleplayer kan je ook verder aan de slag met je drieën in Operations. Hierbij kan je keuzes maken uit verschillende klasses en waarbij je natuurlijk moet afspreken met je vrienden om hierbij tactische keuzes te maken. Daarna kunnen jullie aan de slag om zo veel mogelijk te levellen en gear vrij te spelen. Daarnaast is er ook Eternal War waarbij je met 6 tegen 6 varianten van Team Deathmatch (Annihilation), Domination (Seize Ground) en King of the Hill (Capture & Control) spelen. Zoals jullie merken heeft Saber Interactive er alles aan gedaan om voldoende multiplayerpret te creëren. Dit kunnen we natuurlijk alleen maar toejuichen. Het is echter vooral jammer dat alleen spelen niet hetzelfde effect heeft als met meerdere. Zoals eerder aangehaald zijn de twee kompanen niet altijd een meerwaarde en hadden zij gerust eruit kunnen gelaten worden. Verhaalgewijs is dit moeilijk, maar het geeft zo’n vreemde nasmaak dat het wat van de pret kost.