Casper Egas | dinsdag 16 Jul 2024, 23:48

Een stijlvolle en getekende game van Nederlandse bodem, dat is SCHiM!

Gespeeld op Xbox Series X.

Toen ik het idee van Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman zag langskomen, dat oorspronkelijk een afstudeerproject was, was ik meteen geïnteresseerd. Ze wonen momenteel in Friesland, maar komen oorspronkelijk uit West-Friesland (dat ligt in Noord-Holland). Ik heb zelf bijna mijn hele leven ook in West-Friesland gewoond, dus het idee dat de locaties uit het spel onder andere geïnspireerd zijn Andijk, Onderdijk, Wervershoof, maar ook elementen bevatten uit steden als Sneek, Leeuwarden, Amsterdam en Utrecht vond ik interessant. Ook de bijzondere tekenstijl sprak mij gelijk aan.

Stijlvol kunstproject?

In SCHiM speel je een klein wezentje dat in feite de schaduw van iemand is, die zich heeft afgescheiden. Je moet je weg terug naar hem zien te vinden, door te springen van schaduw naar schaduw. Je mag eenmaal kort landen buiten een schaduw, als je daarna meteen weer een schaduw bereikt. Lukt dat niet, dan word je een stukje teruggeplaatst. Je kunt naast springen ook wat objecten beroeren, zoals een slagboom open of dicht doen of een reclamebord als een soort katapult gebruiken.

Het leuke is vooral dat de levels bijna monochrome tekeningen zijn. Het is een bijzondere stijl die ik erg aantrekkelijk vind. De typisch Nederlandse plaatsen komen er ook echt goed uit. Leuk is ook dat ze niet statisch zijn, maar dat auto’s voorbijkomen en voetgangers en fietsers zich ook door het landschap bewegen. Als een kunstproject vind ik SCHiM dan ook zeker geslaagd.

Stijl was belangrijker dan gameplay?

Het lijkt dus aanvankelijk of SCHiM een geslaagd spel is. Er wordt ook gespeeld met wat interactieve elementen, zoals knipperende lichten of onweer dat de schaduwen steeds aanpast. Ook zijn er objecten verborgen, waarmee je andere schimmen kunt redden. Toch valt alles al snel in herhaling. Elk level biedt min of meer dezelfde gameplay en dezelfde uitdagingen. Je kunt je wel van een straat naar een supermarkt en dan naar een distributiecentrum verplaatsen, maar elk level speelt toch grotendeels hetzelfde.

De muziek, die zich laat beschrijven als een soort liftmuziek, is ook weinig opmerkelijk. Dit past misschien bij het rustgevende karakter van het spel, maar is tegelijk een gemiste kans. Als je nou echt lekker aan het swingen zou zijn tijdens het spelen, dan had de monotonie van het spel wat minder opgevallen.

Het meest jammere is wat dat het leuke, creatieve idee, om van de schaduwen in een Nederlands landschap een platformspel te maken, in praktijk gewoon niet zo heel strak werkt. Het is best geinig om je weg te vinden met schaduw naar schaduw, van vuilnisbak, naar tafel, naar fietsenrek, via een fietser naar een verkeerslicht. Maar al deze schaduwen hebben ingewikkelde, weinig gedefinieerde vormen. Die zorgt er voor dat het springen weinig precies aanvoelt. Alles is een beetje losjes. Hierdoor miste ik regelmatig sprongen. Dat is niet heel erg, want je wordt maar een klein stukje teruggezet, maar echt boeien doet het ook niet. Het is een beetje puzzelen om je route te vinden en dan een beetje behendigheid om goed te springen. Dat is het hele spel.

Level na level gaat SCHiM maar door. Op zich leuk dat je genoeg waar voor je geld krijgt, maar het advies is om een paar leveltjes achter elkaar te spelen en niet een uur door te spelen. Steeds voor een kwartiertje tussendoor is SCHiM vermakelijk.

Conclusie

Ik ben een beetje teleurgesteld. Het spel oogt zo tof en het idee is echt wel creatief. De landschappen hebben echt een Nederlandse look, wat voor ons toch van extra toegevoegde waarde is. Helaas is volgens mij de gameplay niet het uitgangspunt van het project geweest. SCHiM speelt daardoor weinig precies en is erg eentonig.