Dorian de la Fosse | zondag 27 Okt 2024, 21:38

Lees hier de review van Atlus’ nieuwe JRPG.

Review

Rating 9/10
User rating 0/10
  • Leuke setting
  • Gameplay is goed uitgedacht
  • Bekende formule is verbeterd
  • Sommige interacties tussen personages duren erg lang
  • Niet alles is ingesproken

Gespeeld op Xbox Series X. Alleen beschikbaar voor Xbox Series S/X.

Sinds de aankondiging van Metaphor ReFantazio wordt er door veel mensen al gezegd dat de nieuwe game van Atlus een “Persona-game met een fantasie-setting is.” Na uren op uren geïnvesteerd te hebben in deze game kan ik zelfverzekerd zeggen dat je de game tekort doet met die omschrijving. Er zijn zeker bekende elementen te vinden in de game die is ontwikkeld door Studio Zero – een studio opgericht door oud Persona-ontwikkelaars – maar er zijn ook genoeg verschillen te vinden. Verschillen die Metaphor wellicht zelfs (een beetje) beter maken dan de Persona games.

REVIEW

Volledige introductie als je daarvoor kiest

Metaphor ReFantazio kent dus een fantasie-setting. Bij het vallen van het woord “fantasie” denkt mening gamer aan de standaard: Dwergen, elven, goblins, noem het maar op. Wat knap is van Studio Zero is dat ze van het bekende pad durven af te wijken. De game speelt zich af in het Verenigd Koninkrijk van Euchronia, een koninkrijk waar verschillende stammen een samenleving vormen. Alle acht stammen hebben fysiek herkenbare kenmerken. Zo zijn de Clemar – de talrijkste stam die vaak de hoogste functies bekleden – te herkennen aan hoorns op hun hoofd. Er is ook de Roussainte stam, die hele lange oren hebben en fysiek vaak het sterkst zijn. Hierdoor bekleden zij vaak militaire functies. De protagonist van het spel is een lid van de zeer gehate negende stam: De Elda. Elda hebben geen bijzondere uiterlijke kenmerken, waardoor er vaak op ze neer wordt gekeken.

De game forceert jou als speler gelukkig niet om de geschiedenis van de wereld en de stammen te leren. Spelenderwijs kom je achter bepaalde zaken, zoals het neerkijken van de elite rassen – zoals de Clemar – op andere rassen die minder te vertellen hebben. Je kunt hier meer over lezen vanuit het menu als je dat wilt en die keuze vrijheid is een verademing. Maar de manier waarop de verschillende rassen met elkaar botsen geeft het idee van een goed uitgedachte wereld die een rijke geschiedenis kent.

Koning? Jij?

Ondanks de constant aanwezige frictie is de samenleving relatief vredig. Dit alles verandert na de moord op de koning. Nadat de kroonprins uit beeld verdwijnt stort het land in chaos. Geheel toevallig is daar Louis, een machtsbeluste magiër die achter de moord op de koning en het verdwijnen van de kroonprins zit. Hij is erop uit om de nieuwe koning te worden, maar een machtige spreuk van de nu dode koning gooit roet in het eten. De spreuk zorgt ervoor dat de dode koning alleen opgevolgd kan worden door iemand waar het volk in gelooft. Dit start een politieke race tussen Louis en de huidige vertegenwoordiger van de heersende theocratie, die wil dat Euchronia vooral voor God blijft buigen – en dus voor de kerk. Maar dan meng jij je in deze strijd.

Tactiek en kracht

Het verhaal van Metaphor ReFantazio is goed uitgedacht en interessant, maar gezien de gemiddelde speelduur van 80 uur heb je meer nodig dan een verhaal om de game interessant te houden. Het eerste dat om de hoek komt kijken is natuurlijk de gameplay. Net als in die populaire Atlus games kan je hier door dungeons rennen en zie je de tegenstanders om je heen. Je kan echter al direct zien tegen welke wezens je het op moet nemen, dus je kan jouw tactiek hierop aanpassen. Het tactische aspect van de game leunt op de zogeheten Archetypes. De Archetypes zijn transformaties die de gebruikers kunnen ondergaan om sterke aanvallen of machtige spreuken te gebruiken. In tegenstelling tot Persona – waar jouw teamgenoten vastzitten aan één summon – kunnen al jouw teamleden in Metaphor gebruik maken van de Archetypes die je opent gedurende de game. Zo kan je de vaardigheden van het hele team nog beter op elkaar afstemmen.

Er is echter nog een toevoeging op de gameplay die erg welkom is. In de overwereld kan je tegenstanders belagen met X. Op die manier kan je een voordeel behalen door direct schade aan te brengen zodra het gevecht begint. Ben jij echter veel sterker dan jouw tegenstander, dan zal de X-knop direct met de tegenstander afrekenen. Hier zitten geen consequenties aan, je krijgt alle exp, magla (een unieke valuta) en geld die je ook zou krijgen vanuit een normaal gevecht. Dit maakt het verkennen van kerkers een stuk aangenamer.

Samen staan we sterk

Ook in Metaphor is het opbouwen van een goede relatie met sleutelfiguren belangrijk. Door jouw relaties op te bouwen open je nieuwe vaardigheden, kan je unieke voorwerpen krijgen of zelfs nieuwe Archetypes openen. Er zijn uiteraard ook verschillende winkels aanwezig waar je nieuwe pantsers, wapens, accessoires en voorwerpen kunt kopen, maar er zit ook een waarderingsfunctie (appraising) in. Je kunt bij bijna elke venter jouw gevonden roestige voorwerpen laten waarderen. Alleen op die manier kan je de nieuwe uitrusting gebruiken. Daar tegenover staat het laten zuiveren van diverse wapens door de kerk. Dit maakt de al sterke wapens nog veel sterker, maar hier zitten wel wat vereisten aan. Zoals het verhogen van jouw Koninklijke Deugden. Dit zijn vijf verschillende statistieken die je kan verhogen door het uitvoeren van verschillende handelingen, zoals luisteren naar verhalen van de inwoners. Aan alles in de game merk je dat de Persona-formule is gebruikt als blauwdruk, maar Metaphor weet dit systeem niet alleen te gebruiken, maar ook te verbeteren.

Bekend op de juiste manier

Eigenlijk alles aan Metaphor ReFantazio verklapt dat het een Atlus game is. Van de menu’s tot aan de ijzersterke soundtracks en overtuigende graphics. Alles is alleen een stukje sprookjesachtiger en dat is positief. De verschillende dorpjes en steden zijn ook gevuld met wezens die constant met elkaar in gesprek zijn. Dit alles zorgt voor een levendige wereld. Tel daar de prachtig geanimeerde tussenfilmpjes bij op en dan merk je dat de hele beleving kwaliteit uitstraalt.

Maar zoals zo vaak aangehaald is geen enkele game perfect. Als je echt zoekt, zal je altijd iets vinden en dat heb ik dus ook gedaan. Wat ik jammer vind, is dat niet alle gesprekken volledig zijn ingesproken. Het grootste gedeelte van de game is dat gelukkig wel, en zowel de Japanse als Engelse versies zijn prima, maar er zijn wel nog wat gedeeltes waar geen stem aan toe is gevoegd. Het grootste minpunt voor mij was echter iets heel anders: Sommige interacties tussen personages duren bijzonder lang. Bijvoorbeeld bij het openen van de quick travel-functie, een vrij standaard functie in dit type spel, moet iedereen in jouw party er iets van vinden wat resulteert in een discussie van ruim vijf minuten over een klein ding. Dit is maar één van de vele voorbeelden, maar om spoilers te voorkomen deel ik die niet. Het wordt nooit zo vervelend dat je de game uit zet, maar het had best kunnen helpen om nog een laatste check te laten doen op onnodig lange gesprekken.

Conclusie

Met Metaphor ReFantazio bewijzen Atlus en Studio Zero dat de “Persona-formule” ook werkt in een ander format. Er zijn veel herkenbare gameplay-elementen, maar vrijwel elk onderdeel is bekeken en verbetert. Er zijn wat kleine irritaties in verband met lange gesprekken en het is jammer dat niet alle gesprekken zijn ingesproken, maar dat is meer een geval van zoeken naar iets negatiefs. Metaphor ReFantazio is een aanrader voor iedereen die het genre een warm hart toedraagt.

Reacties

Login of registreer om te reageren.