Casper Egas | dinsdag 10 Dec 2024, 8:52
Een heuze klassieke shooter in 2024? Lees hier de review!
Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.
Veel mensen zullen nog nooit gehoord hebben van de 3DO. Dit was een bijzondere console, die in 1994 op de Europese markt kwam. Het bijzondere was dat het systeem niet geproduceerd werd door 3DO zelf, maar door bedrijven als Panasonic en Goldstar (LG). Voor de tijd was het een erg krachtige, maar dure machine. Je kreeg in 1994 een console die zich kon meten met de Saturn en PlayStation. Toch werd het nooit een succes en kwamen er maar grofweg honderd spellen voor uit in Europa. Een van die spellen was het bijzondere Killing Time uit 1996. Dat spel is nu terug dankzij Nightdive Studios, als Killing Time Resurrected.
Deze versie van het spel is grotendeels gebaseerd op de PC-versie, die in 1997 uitkwam, maar gebruikt interessante elementen uit het originele 3DO-spel. Zo zijn de levels de wat meer complexe levels van de PC, maar is er gebruik gemaakt van de personages van de 3DO. De figuren zijn bijzonder, omdat de monsters veelal geanimeerde acteurs zijn en er regelmatig geestverschijningen zijn die door echte (voor de tijd ook goede) acteurs gespeeld worden. Ik vind deze mix een toffe keuze, al had ik graag ook de levels uit de originele versie als optie gehad.
In feite is Killing Time een spel dat erg doet denken aan Doom, maar dan met de bijzondere personages en met meer buitenruimten. Tegenwoordig zouden ze het een boomer shooter noemen. Dit betekent meteen dat het spel niet voor iedereen een geslaagde beleving zal zijn. De gameplay is vrij simpel, want je bent vooral aan het knallen, ontwijken en objecten aan het zoeken. De een zal zeggen, saai, de ander zal zeggen, doeltreffend. De reputatie van Nightdive Studios is inmiddels ijzersterk. Ook hier hebben ze weer puik werk verricht. Resurrected loopt veel soepeler dan de oude versies en heeft onder andere nieuwe texturen, veel scherpere acteurs en een super hoge resolutie.
De setting is een eiland, waarop je grotendeels vrij kun rondlopen. Je hebt echter wel sleutels en andere voorwerpen nodig om overal te kunnen komen. Zo is er bijvoorbeeld een groot landhuis, waar je pas binnen kunt komen als je een pas aan de geest van de butler kunt tonen. Het is zeker niet eenvoudig om alle voorwerpen die je nodig hebt te vinden. Toch gaat het vooral om het schieten. De moeilijkheidsgraad is daarbij goed gebalanceerd, maar let op, want het spel slaat niet automatisch op.
Het verhaal, dat dus gespeeld wordt door acteurs die als geesten verschijnen, gaat over de eigenzinnige Tess. Ze is de eigenaresse van een eiland met een landhuis en is gek van alles dat Egyptisch is. Ze heeft louche smokkelaars in dienst om voorwerpen binnen te smokkelen. Een van deze objecten is de waterklok. Deze zou volgens archeoloog Byron magische krachten bezitten. Smokkelaar Duncan is daar niet zo in geïnteresseerd, en wil vooral trouwen met Tess om samen een crimineel netwerk op te bouwen. Er moet echter iets flink misgegaan zijn, want alle bewoners van het eiland zijn nu geesten geworden.
Het verhaal wordt leuk gespeeld en heeft een tof jaren 20-sausje. Vooral de mooie en gevarieerde jazzmuziek past daar erg goed bij. De mix van dit alle met een Doom-stijl shooter is echt geslaagd. Helaas kan het zich qua gameplay niet meten met het grote voorbeeld. Ach ja, welk spel kan dat wel? Waar Killing Time het vooral laat liggen, is met de impact van de wapens. Deze voelen simpelweg zwak en zijn veel minder leuk om te gebruiken dan de wapens in Doom. Ook de tegenstanders zijn minder goed ontworpen. Er is veel variatie, maar waarom is er bijvoorbeeld gekozen voor eenden, jagers, gemuteerde mieren en kwaadaardige clowns?
Killing Time is misschien qua gameplay niet een van de beste shooters ooit gemaakt, maar het is waarschijnlijk wel een spel dat veel mensen destijds gemist hebben. Voor liefhebbers van het genre is deze versie voor 25 euro zeker een aanrader. Het gebruik van echte acteurs en jazzmuziek geven het spel een bijzondere sfeer en deze nieuwe versie brengt het beste uit beide oude versies subliem samen.