Casper Egas | zondag 24 Mei 2020, 21:26
Een strategische game gebaseerd op de Gears of War-franchise; nu op PC, later ook op Xbox One.
Gespeeld op PC
Gears of War, of Gears, is natuurlijk een echte Xbox-franchise. Gears Tactics is een strategische spin-off, die voorlopig alleen op de PC te spelen is. Op een later tijdstip komt het spel echter wel naar de Xbox One toe. Als je een abonnement op Game Pass Ultimate hebt, dan kun je zonder extra kosten meteen beginnen op een Windows PC.
De reacties op de trailers van Gears Tactics waren niet eenduidig. Was het wel nodig om van Gears of War een beurtelings strategiespel te maken? Ik vind het een prima vondst. De franchise gaat altijd al over het slim achter objecten schuilen en tegenstanders flankeren. Dat past dus uitstekend bij een spel dat lijkt op XCOM. Persoonlijk ben ik ook een grotere liefhebber van strategy games dan van cover shooters, dus ik was meteen al benieuwd naar deze nieuwe titel.
Mijn computer is niet state of the art, maar ik kon het spel toch prima spelen. Voor een goede indruk van de grafische pracht bij de hoogste instellingen heb ik aanvullend wat gameplay video’s gekeken. Het is in elk geval goed om te weten dat je geen monster PC nodig hebt voor Gears Tactics en dat het spel er sowieso goed uitziet. Grafisch spat het spel van het scherm, al is er soms wat texture pop-in.
De audio is helaas niet van eenzelfde niveau. Er is weinig tekst ingesproken, waardoor er veel herhaling te horen is. De muziek is ook eerder neutraal dan dat het spel verrijkt wordt. Je bent dus vooral aan het luisteren naar de knallen van de wapens. Het is allemaal niet slecht, maar zeker ook niet uitzonderlijk.
In Gears Tactics speel je meestal met een team van vier soldaten. Dit team kan bestaan uit een aantal hoofdpersonages (uiterlijk zijn het er vijf) en/of uit soldaten die je kunt redden, rekruteren en naar wens aan kunt passen. Deze laatste groep speelt geen rol in het verhaal en als dit kanonnenvoer sterft, dan ben je ze voorgoed kwijt. Dit is mij op de normale moeilijkheidsgraad echter nooit gebeurd. Het spel was sowieso niet erg uitdagend. Wil je dus een grotere uitdaging, begin dan op een hoger niveau.
Het verhaal is minimalistisch en draait om een oud-officier, werkzaam in het onderhoud van voertuigen, die terug wordt gevraagd om een speciale missie te volbrengen. Deze missie draait om het uitschakelen van Ukkon, een monster dat de bekende tegenstanders uit de Gears serie blijkt te produceren. Het verhaal kent een paar verassingen, maar is verder weinig boeiend. Doordat er weinig personages zijn is het in elk geval wel makkelijk te volgen en niet overdreven complex.
De missies zijn verdeeld over verhaalmissies en zijmissies. De verhaalmissies zijn meestal wel leuk, al worden omgevingen en speltypen veelvuldig gerecycled. Vooral de bazen zijn vaak leuk om te bevechten. De uitdaging is dan wat hoger, waardoor de spanning toeneemt. Deze spanning is soms ver te zoeken, omdat het spel onnodig veel opgevuld is met honderdduizend zijmissies. Deze zijmissies moet je verplicht uitvoeren en komen steeds weer op hetzelfde neer. De omgevingen zijn steeds min of meer hetzelfde en de missies die je kunt kiezen bestaan uit tegenstanders verslaan om nieuwe wapens te krijgen, zo snel mogelijk door een gebied rennen om wapens te vinden, gevangen genomen soldaten redden en dan vluchten en het verdedigen van supply points.
Je doet dit alles niet voor niets, want je krijgt in elk geval nieuwe wapens en rekruten. Ook krijgen jouw troepen steeds meer ervaring, waardoor ze nieuwe (handige!) vaardigheden krijgen. Jammer genoeg zijn de menu’s onnodig complex. Wapens ontgrendel je door een soort loot boxes, die doen dingen aan free to play games of FIFA Ultimate Team packs, maar zijn gelukkig vrij van microtransacties. Het bewapenen van jouw mannetjes is echter zo onhandig, dat ik er keer op keer tegenop zag. Het moet een beloning zijn dat je nieuw spul hebt, geen straf om iedereen weer opnieuw uit te rusten.
Het is doodzonde dat de missies in Gears Tactics vaak zo saai zijn en er zoveel herhaling aanwezig is. Wat stomme subdoelen kunnen dat niet interessanter maken dan het is. Bovendien zijn deze doelen vaak onlogisch. Je krijgt een extra wapens als je geen granaten gebruikt. Waarom dan? Dit had beter in het verhaal verweven kunnen worden.
Dat het doodzonde is, heeft een belangrijke reden, het spel is namelijk in de basis wél erg sterk! De basis was er, maar er is te weinig mee gedaan. Hierdoor is het spel leuk, maar niet geweldig, terwijl het dat wel had kunnen zijn.
Het is simpelweg erg leuk om het spel te spelen. Elk personage heeft drie beurten. Deze kun je een voor een uitvoeren, of allemaal tegelijk. Je hoeft ook niet poppetje voor poppetje alles af te handelen, maar kunt handig samenwerken tussen de leden van jouw groepje. Het is zaak om niet te hard van stapel te lopen, tenzij de missie je een beperkte tijd geeft. Je kunt namelijk in je beurt zelf schieten of gebruik maken van vaardigheden, maar je kunt ook gebruik maken van de belangrijke ‘overwatch’ vaardigheid. Hiermee kun je klaarstaan voor de tegenstander en automatisch schieten wanneer ze in hun beurt in jouw zicht komen. De tactische balans is Gears Tactics is prima en is overzichtelijk en niet overdreven ingewikkeld. Het spel is dus toegankelijk voor beginnende spelers, maar heeft ook genoeg diepgang voor gevorderden.
Gears Tactics is in de basis een sterk beurtelings strategiespel dat uitstekend in de Gears of War-franchise past. Het spel ziet er goed uit, speelt lekker en heeft meer dan genoeg speeluren te bieden. Toch is het geen onverdeeld succes geworden. De omgevingen herhalen te veel, de missies zijn vaak eentonig en er is veel te veel opvulling te vinden. Met Game Pass is het spel zondermeer het proberen waard, maar als je het spel zou moeten kopen, dan is Gears Tactics alleen een aanrader voor liefhebbers van het genre.