Dorian de la Fosse | dinsdag 6 Aug 2024, 23:05

Lees hier de review van de langverwachte uitbreiding!

Gespeeld op Xbox Series X.

Ik zat gespannen te wachten op de installatie van Shadow of the Erdtree. Net als vele anderen heb ik in de weken voorafgaand aan de release een nieuwe playthrough gestart van Elden Ring ter voorbereiding op de langverwachte uitbreiding. Ik heb weer geoefend tegen de verschillende bazen, mijn vaardigheden aangescherpt en mijn build geperfectioneerd. Met rode bliksemschichten in hand keerde ik terug naar de arena waar ik Mohg, Lord of Blood voor de zoveelste keer kennis liet maken met mijn explosieve kracht om getrakteerd te worden op een nieuwe cinematic die mij bracht naar een nieuw gebied: The Realm of Shadow.

Groots en uitdagend… zoals het hoort

Zodra ik de controle over mijn personage terug had keek ik om mij heen. The Lands Between, waar de hoofdverhaallijn van Elden Ring zich afspeelt, heeft enorm mooie vergezichten en variërende gebieden vol vuur, moerassen en gif. The Realm of Shadow kan zich hier prima mee meten. Uniek aan dit gebied is dat er overal om je heen graven aanwezig lijken te zijn. Deze worden door grafstenen weergegeven, maar deze zijn doorzichtig. Veel tijd om te genieten van het unieke landschap was er niet, want een tientallen meters van mij verwijderd zag ik mijn eerste vijand, bovenop een constructie. Ik zette de aanval in en… werd totaal lens geslagen. Het kostte mij drie levens voordat ik de nieuwe vijand kon vellen en toen bleek dat dit een regulier monster was. Geen sub-baas of ander gedrocht dat niet meer respawned nadat hij is verslagen. “Miyazaki en zijn team hebben het weer geflikt.” dacht ik hardop.

In Shadow of the Erdtree draait het verhaal om Miquella. Wat zijn rol precies is in the Realm of Shadow deel ik hier niet omwille van spoilers, maar wat ik wel kan vertellen is dat je overal in het gebied volgers van Miquella tegenkomt. Deze volgers wijzen jouw de weg terwijl ze grootse verhalen vertellen over hun geliefde heer. Handig, want dan heb je ongeveer een idee waar je naartoe moet in deze grote uitbreiding. Qua formaat kan dit nieuwe gebied zich meten met Limgrave, het eerste gebied uit Elden Ring, en dat is niet alleen als we het hebben over de totale oppervlakte. Er zijn namelijk minstens net zo veel geheime locaties te vinden in dit gebied, waardoor je hier met gemak uren kunt spenderen. Dit is verreweg de grootste uitbreiding die FromSoftware ooit voor een game heeft gemaakt. Wellicht ook de grootste uitbreiding ooit voor een game?

Hou de druk hoog

We hebben twee jaar moeten wachten op de uitbreiding. Dat is niet mals, maar die hard fans van Elden Ring zijn de game natuurlijk trouw blijven spelen ter voorbereiding. Dit resulteert erin dat meerdere mensen de game meerdere malen hebben uitgespeeld, waardoor de vijanden nog sterker worden. Voor Shadow of the Erdtree maakt het niet uit of je aan de uitbreiding begint in jouw eerste speelronde of jouw tiende. Het gebied heeft namelijk een unieke manier om het gebied uitdagend te maken voor iedereen. Dit zit hem in de zogeheten Shadow Realm Blessings. Logischerwijs begin je met niks, aangezien je net nieuw in het gebied bent, maar door jouw omgevingen goed te inspecteren en bazen te verslaan krijg je Scadutree Blessings of Revered Spirit Ash Blessings. Eerstgenoemde is een uniek voorwerp waardoor jouw personage sterker wordt in The Realm of Shadow hoe meer van deze blessings jij verzamelt. Het andere voorwerp is een boost voor jouw Spirit Ashes, waardoor deze ook beter worden. Het is wel belangrijk om te weten dat je nog steeds runes krijgt na het verslaan van vijanden, maar jouw totale level is hier minder van toepassing dan jouw blessings. Dit systeem is ook uniek voor de uitbreiding, als je besluit terug te keren naar The Lands Between dan is alles weer zoals jij het hebt achtergelaten. Geen Scadutree, geen blessings, alleen jouw runes en levels.

Prachtig duister

Zoals eerder aangegeven zijn de mooie vergezichten uit de hoofdgame nog steeds aanwezig in de uitbreiding. Daarnaast is het gebied veel duisterder en nog grimmiger dan veel van de originele kaart. Op grafisch gebied is de game uiteraard hetzelfde gebleven, wat betekent dat het er prima uit ziet, maar niet aan de absolute top van grafische pracht en praal zit. Maar de muziek is wederom van een ongekend hoog niveau. De rustgevende melodieën en klanken tijdens de rustige momenten en bijna bombastische instrumentatie tijdens spectaculaire gevechten zijn weer erg indrukwekkend. Eigenlijk valt er weinig aan te merken op de uitbreiding, maar als je goed zoekt kan je altijd wat vinden. In dit geval is mijn “grootste” klacht over de game dat hij op sommige momenten wat last krijgt van framedrops. Niet hinderlijk veel en het is makkelijk op te lossen met een update, maar het is wel licht merkbaar.