Casper Egas | dinsdag 20 Aug 2024, 11:18

Heb je zin in een turn-based strategy game? Lees dan hier de review!

Gespeeld op Xbox Series X

Er zijn meerdere dingen waar je mij wel voor wakker kan maken. Natuurlijk een goede pizza, maar ook ongeveer alles dat te maken hebben met ridders en turn based strategy games. Ik had geluk, want ik hoefde niet eens wakker gemaakt te worden voor Crown Wars: the Black Prince en toch had ik wat ik graag wilde hebben. Behalve de pizza dan, want die zit niet in het spel. Er is echter iets anders waar ik in veel spellen een hekel aan heb en dat is onnodige opvulling. Helaas zit Crown Wars daar vol mee.

Een solide start

De presentatie van Crown Wars kan het best beschreven worden als, zonder veel poespas. Het spel oogt aantrekkelijk, maar verwacht geen flitsende filmpjes en bijzondere effecten. Ook de muziek is prima, maar het is niet dat je buiten het spel ook nog aan zou willen zetten. Functioneel voor een spel dat waarschijnlijk met een bescheiden budget gemaakt is.

In Crown Wars speelt zich af in de 14e eeuw, tijdens de Honderdjarige Oorlog in Frankrijk, of althans, het gebied dat later Frankrijk zou gaan heten. De koning is dood, waardoor er een machtsstrijd ontstaat tussen de verschillende adellijke huizen in het gebied. Een prachtig scenario dus voor een strategiespel. Vreemd genoeg vond men het nodig om een duistere orde en magie toe te voegen. Ik heb niets tegen fantasy, maar in dit geval past het niet zo en was een zuiver historische setting veel beter geweest.

De strijd aangaan

Het leeuwendeel van het spel bestaat uit beurtelings vechten. De gevechten spelen zich af in forten, bossen, dorpjes en kastelen en bestaan uit een aantal scenario’s. Zo moet je bijvoorbeeld iedereen verslaan, een specifieke leider uitschakelen of gevangen nemen, een gebied verdedigen of iemand redden. De meeste van deze scenario’s kennen geen verhaal en voer je alleen uit om grondstoffen te verdienen, je troepen sterker te laten worden en om de andere facties niet te sterk te laten worden.

De gevechten zelf zijn best leuk en strategisch. Elk personage heeft meerdere mogelijkheden, zoals het gebruik van speciale aanvallen of het helpen van bondgenoten en ook de plaatsen van de soldaten is erg belangrijk. Als je het niet handig doet, dan gaat het al snel mis. Pas bijvoorbeeld op als iemand afgezonderd raakt of als je te veel tegenstanders tegelijk probeert aan te vallen. De basis van de gameplay is eigenlijk heel solide.

Toch weet je dat er een maar moet komen en die komt er ook. Ik had eerder al verteld dat de meeste scenario’s geen verhaal kennen. Dit betekent dat ze snel erg repetitief worden. Nog maar weer iemand verslaan en nog maar weer iemand redden. Waarom ik dan niet gewoon verder ga met een verhaalmissie? Omdat deze erg uitdagend zijn en dus alleen haalbaar zijn met troepen met een hoog level en goede uitrusting. Je bent dus aan het grinden voordat je verder kan. Soms zijn de leukere verhaalmissies dat wel waard, maar ook die zijn niet altijd heel veel anders dan de basislevels. Als het spel dan ook nog af en toe vastloopt of ineens heel lang gaat laden en ook serieus wat framedrops bevat, verlies je op den duur het vertrouwen in het spel. Was Crown Wars misschien wat te snel afgemaakt en is het daarom maar volgepropt met vulsel? Je bent gemakkelijk tientallen uren bezig en daar is het spel simpelweg niet interessant genoeg voor.

Conclusie

Voor mij was het spelen van Crown Wars bijna een letterlijke strijd. Ik vond dat ik als reviewer door moest zetten om het spel alle kans te geven. Als het een gewone aankoop was geweest, dan was ik afgehaakt. De basis voor een leuke game is aanwezig, maar er ontbreekt een bijzonder avontuur met afwisselende missies die iets met die basis doet.