Tim Colman | dinsdag 22 Apr 2025, 21:35
Oudgediende Carmen Sandiego is zeer actief op Netflix en ook op je Xbox!
Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.
Ze is terug. De iconische dievegge in rode jas en hoed maakt haar rentree in Carmen Sandiego – een game die net zo goed je innerlijke aardrijkskundeleraar en detective in vervoering brengt. Xbox brengt een verrassend verfrissend avontuur dat slim speelt met nostalgie, een educatieve insteek en speelse gameplay. Geen hyperrealistische oorlogssimulator of overweldigende open world dit keer, maar een episodisch avontuur dat je meeneemt langs wereldsteden en kunstroven.
Je kruipt in de huid van een jonge ACME-agent die het opneemt tegen Carmen en haar schare kleurrijke handlangers. Elk dossier is een miniavontuur met eigen locaties, personages en puzzels. Het doel? Op basis van hints en gesprekken de juiste volgende bestemming vinden, sporen volgen, en uiteindelijk Carmen op heterdaad betrappen.
De kern van de gameplay is verrassend eenvoudig maar verslavend. In elk dossier krijg je aanwijzingen die je geografische kennis testen. “Ze at een Pastel de Nata, hoorde fado en zag een gouden brug.” Juist: je springt het vliegtuig in naar Lissabon. Dit detective-element voelt heerlijk old-school aan, maar dankzij moderne graphics, sfeervolle locaties en korte minigames blijft alles fris aanvoelen.
Die locaties zijn trouwens prachtig vormgegeven. Van mistige steegjes in Edinburgh tot het bruisende Tokyo bij neonlicht — elke plaats voelt uniek en authentiek. Het is bijna alsof de game je uitnodigt om na elk level Wikipedia of Google Maps erbij te nemen: “Was dat echt zo in dat museum? Hoe spreek je 'Moai' uit? En ligt Petra écht in Jordanië?” Een game die je iets bijleert zonder ooit betuttelend te zijn, dat verdient een pluim.
Tussen je vluchten door los je kleine puzzels op: codes kraken, beelden herordenen, paspoorten controleren of inbraakgereedschap gebruiken. De puzzels zijn charmant, maar niet bijster moeilijk. De uitdaging zit meer in het combineren van aanwijzingen dan in breinbrekers van Layton-niveau. Voor jongere spelers of casual gamers werkt dat perfect — voor wie wat meer uitdaging zoekt, blijft het net iets te licht.
De structuur is episodisch: elk dossier duurt zo’n 30 à 45 minuten en bevat drie tot vijf locaties. Dit episodemodel werkt prima voor korte speelsessies, maar tegen het einde begint alles wel wat voorspelbaar te worden. Gelukkig blijven de dialogen luchtig, de stemmen uitstekend (Carmen is een pareltje), en de sfeer consistent sterk.
De soundtrack en sounddesign doen hier ook mooi hun werk. Lokale accenten in muziek, straatgeluiden en sfeeraccenten dragen bij aan het gevoel dat je echt even op locatie bent. In een tijd waar veel games bombastisch moeten zijn, is het bijna ontroerend hoe subtiel deze wereldreis je weet mee te nemen.
Carmen Sandiego laat zien dat een game ook boeiend kan zijn zonder vijftig skills, honderd wapens of een ellenlange skilltree. De uitdaging zit in deductie, niet in reflexen. En dat is eigenlijk wel verfrissend. Je volgt sporen, combineert gegevens en bouwt zo je zaak op tot je bij de ultieme confrontatie komt.
Toch is er één minpunt: de herspeelbaarheid is beperkt. Zodra je alle dossiers hebt opgelost, blijft er weinig reden om terug te keren. Er zijn geen alternatieve eindes of moeilijkheidsgraden. Je kunt wel betere scores nastreven, maar echte variatie ontbreekt. Carmen laat zich uiteindelijk toch vangen — hetzij door jou, hetzij door de tijd.
Carmen Sandiego is een game die net buiten de lijntjes kleurt van wat je normaal verwacht op een Xbox-console. Geen vuurgevechten, geen racing circuits, geen RPG-epos. Gewoon een heerlijk traag kabbelende speurtocht met wereldkaart, weetjes en stijl. En dat maakt haar net zo charmant.
De game biedt niet de meest diepgaande gameplay, maar wel een unieke ervaring vol sfeer, kleur en leermomenten. Het is een game die je perfect met je kind kunt spelen, of met een biertje in de hand na een lange werkdag. En zeg nu zelf: hoeveel games kunnen dat zeggen?