Joeri Tits | vrijdag 19 Apr 2024, 16:27
Banishers: Ghosts of New Eden is een game van de makers van Life is Strange! Beviel deze? Lees de recensie!
Gespeeld op Xbox Series X. Alleen beschikbaar op Xbox Series S/X.
Banishers: Ghosts of New Eden wordt ontwikkeld door Life is Strange-ontwikkelaar Don’t Nod. Omdat ik wist dat in deze nieuwe games keuzes maken belangrijk ging zijn en ik dit één van de sterke punten vond aan Life is Strange, was ik blij toen ze vroegen of ik deze wilde recenseren. Of ik achteraf tevreden was met mijn keuze, lezen jullie hier.
In Banishers: Ghost of New Eden keren we terug naar 1695. Sommige kolonies in de wereld worden geteisterd door geesten. Geesten zijn zielen van doden die blijven ronddwalen, indien ze niet worden vernietigd. Dit kan echter voor problemen zorgen. Zo ook New Eden in Noord-Amerika. Omdat Banisher (want zo wordt een geestenjager genoemd) Charles het niet alleen opgelost krijgt, vraagt hij de hulp van Red Mac Raith en Antea Duarte. Dit duo is niet enkel een koppel spokenjagers, ze zijn ook een liefdeskoppel. Het liefdeskoppel wordt uit elkaar gehaald als Antea sterft. Jullie raden het misschien al: Red Mac Raith kan als geestenjager communiceren met Antea en samen gaan ze op zoek naar haar lichaam, want misschien kunnen we haar toch nog redden. Dit lichaam is in handen van de Nightmare. Deze Nightmare heeft wellicht ook wat te maken met de aanwezigheid van geesten in New Eden.
Interessant verhaal toch? We weten meteen wat ons te doen staat. Antea redden! Of toch niet? Om haar te redden, moeten wij haar ziel sterker maken. Dit kunnen we alleen door zielen van levende mensen te offeren. Bovendien is het onder de Banishers een leuze om het leven aan de levenden te laten en de dood aan de doden. Hoe verder je in het game komt, besef je hoe moeilijk deze keuzes steeds zijn. Mensen in New Eden lijken geen doetjes, maar vaak hebben ze ook echt niets verkeerds gedaan. Gaan wij deze mensen opofferen om een geliefde te redden? Zoals jullie misschien wel merken is het verhaal van elementair belang, waardoor ik niet te veel hierover meer ga prijsgeven. Wel kan ik jullie vertellen dat de vele dialogen verschillende lagen hebben die voor keuzestress zorgen.
Naast het verhaal is ook de setting gewoon leuk. Het Noord-Amerika van het einde van de zeventiende eeuw is interessant en ook in de niet-open wereld van New Eden is er voldoende te ontdekken. Ondertussen zijn er enkele games die gebruik maken van Unreal Engine 5, zo ook deze Banishers: Ghosts of New Eden. Van de games die ik gespeeld heb, komt het in deze game het beste tot zijn recht. Natuur en steden zijn geweldig, lichtinval is uitstekend en ook veel hoofdpersonages zijn knap ontworpen en reageren realistisch. Sommige nevenpersonages vallen helaas wel uit de boot, maar dit valt vooral op omdat de rest boven het gebruikelijke niveau zit van ontwikkelaars van deze grootteorde.
Tijdens de game kan je switchen tussen beiden personages. Dit maakt de combat interessant, want beiden hebben eigen vaardigheden. Zo kan Red Mac Raith een vuurwapen hanteren en heeft Antea Duarte bepaalde krachten als geest. Het spel simuleert je ook te wisselen om zo extra punten te scoren door gemengde combo’s te doen. Ook kan je beide personages verbeteren via een skilltree. De combat is misschien het minst interessante aan het spel. Enorm veel variatie in de vijanden is er niet, maar het wisselen tussen de personages en in mindere mate de skilltree zorgen er toch voor dat het nooit storend wordt.
Helaas ben ik wel wat bugs tegengekomen. Een huis dat ik niet kan betreden of een dialoog die niet wil starten heb ik onder andere meegemaakt. Hopelijk kan de ontwikkelaar dit verhelpen met een update zodat het geen al te grote invloed moet hebben op het spelplezier.
Banishers: Ghosts of New Eden is voor mij een positieve verrassing. Ik keek er op voorhand naar uit, omdat ik wel fan ben van de games van Don’t Nod. Met Banishers: Ghosts of New Eden is misschien wel hun beste game tot nu toe. De setting is interessant, het verhaal is bijzonder en je zit constant met keuzestress. Grafisch ziet het er bijzonder mooi uit. Als we minpunten moeten benoemen is het misschien de combat, al is deze door wat tweaks ook zeker geen ramp. Als de ontwikkelaar de bugs kan aanpakken, hebben we echt te maken met een bijzondere game.