Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.
Recensie door Casper Egas en Joeri Tits.
Het gebeurt niet vaak dat een distributeur zegt, willen jullie twee exemplaren, want het spel is dan veel leuker. Daar zeggen we natuurlijk geen nee op, dus zijn Joeri Tits en ik de uitdaging in de eindeloze kerkers aangegaan, en een uitdaging, dat was het. Het interessante aan Endless Dungeon is dat het een rogue like is, die is gecombineerd met een twin stick shooter en met een tower defence game. Soms kan het combineren van verschillende genres wel eens verkeerd uitpakken, maar in dit geval is de mix geslaagd te noemen.
Je begint het spel na een redelijk heldere tutorial een saloon, dat als hubwereld dient. Je kunt hier met personages spreken, voortgang van quests checken en jouw personages opwaarderen. Je wordt maar heel langzaam sterker, dus je zult wel even bezig zijn voordat je de Endless Dungeon helemaal zult overleven. De moeilijkheidsgraad is namelijk erg hoog, maar dat hoort bij het type spel. Je kunt wel een lager niveau kiezen, maar ook dan blijft het spel een uitdaging.
Wat jammer is, is dat het spel niet altijd even overzichtelijk is. De lettertypes zijn klein, er is geen duidelijke kleurcodering en het is in de saloon vaak onduidelijk wie je precies moet spreken voor elke dienst. Er is gekozen voor sfeer boven duidelijkheid. Het moet gezegd worden, dat het met die sfeer in elk geval wel goed zit. De muziek is prachtig en ook de graphics ogen voor een spel van dit type prima.
Er is wel wat verhaallijn om het spel interessanter te maken, maar dat komt niet uit de verf en had mijns inziens net zo goed weggelaten kunnen worden. Het tempo van het spel ligt te hoog om even rustig allerlei tekst te lezen en meestal zal je met anderen spelen, hetgeen nog minder aanmoedigt om je rustig op een matig interessant verhaal te richten.
Als je het spel in je eentje speelt, dan ben je niet echt in je uppie, want dan heb je een of twee AI-bots mee. Met deze computerspelers kun je echter niet goed samenwerken; ze zijn hoogstens wat extra vuurkracht. Nee, leuker is het spel met andere menselijke spelers. Endless Dungeon kan met maximaal drie spelers online gespeeld worden. Dat is super leuk, maar helaas is slechts een speler de host, en is de rest slechts te gast in de game en ontgrendelt zo niets. Erg flauw. Ik snap niet dat er nog steeds ontwikkelaars zijn die een spel op die manier ontwerpen.
De gameplay werkt als volgt: je bent in een soort science fiction dungeon, waarin overal kamers en deuren te vinden zijn. Je kunt op gezette punten generatoren neerzetten die je inkomsten vergroten en op andere vaste punten kun je geschut plaatsen. Elke keer als je een deur opent komen er inkomsten binnen en kun je de broodnodige verdediging uitbreiden of de karakters opwaarderen. Maar een deur openen is ook een risico, want je weet nooit wat erachter schuilt, misschien is het wel een monster spawn punt. Toch moet je wel verder, want je hebt een zogenaamde crystal bot, die je te allen tijde moet beschermen en die de hoofddeuren kan openen. Deze moeten open op naar nieuwe verdiepingen te geraken, steeds dieper de Endless Dungeon in.
In tegenstelling tot Casper, heb ik enkel in co-op gespeeld. Het is al snel duidelijk dat dit de manier is om het spel te beleven. Dit gedeelte van de recensie kan dus als een soort second opinion worden beschouwd.
Endless Dungeon stelt je spelmakker en jou constant voor dilemma’s: welke generator gaan we dit keer bouwen? Welke upgrade gaat wie kopen? Hoeveel turrets hebben we waar nodig? Welke upgrade nemen we voor onze crystal bot? Nemen we uberhaupt het risico om onze crystal bot te upgraden? Om dit te kunnen doen moet deze namelijk een ritje maken naar een ander platform en terug. Natuurlijk wordt dan net een wave opgestart. Hierdoor kan het zijn dat hij meer schade gaat oplopen dan het voordeel dat een upgrade kan opleveren. Eenmaal een tactische keuze gemaakt, dan moet je gaan bepalen wie zich waar gaat opstellen. Samen rond de crystal bot of gaat ook iemand een belangrijke generator verdedigen? Hoe verder je komt, hoe belangrijker de keuzes worden en hoe leuker het is als alles helemaal volgens plan loopt. Tijdens de speelsessies hebben we gemerkt dat dit niet altijd simpel is. Gelukkig heeft Endless Dungeons een mooie leercurve. Je wordt elke spelbeurt een tikkeltje slimmer en beter. Toch blijft Endless Dungeons een uitdagende game, zelfs op een lage moeilijkheidsgraad.
Ik ga akkoord met de minpunten van Casper. Zelfs op mijn tamelijk grote 55 inch-televisie waren de meeste lettertypes net te klein om aangenaam leesbaar te zijn. Het feit dat ik tijdens onze speelsessies geen enkele achievement heb kunnen unlocken is uiterst jammer. De ontwikkelaar geeft echter aan dat ze dit euvel proberen op te lossen.
Endless Dungeons heeft ons beiden verrast, omdat het een uniek concept heeft gecreëerd met verschillende gecombineerde genres. Het pakt bovendien uitstekend uit. Er is een mooie leercurve en je zit je constant af te vragen of je wel de juiste tactiek aan het gebruiken bent. Hierdoor is het best verslavend en zit je al snel aan enkele uren speelduur zonder het door te hebben. Er zijn wel wat kleine minpunten die gelukkig weinig aan het spelplezier veranderen. Het is helaas wel erg jammer dat de speler die erbij komt, niet alles kan vrijspelen wat de host vrijspeelt.