Yoram Jacobs | donderdag 31 Mrt 2016, 20:00
Betreed de octagon en ga je tegenstander te lijf met een bijna oneindige lijst aan complexe moves. Alleen in UFC 2!
De geschiedenis van Ultimate Fighting Championship is een rommelige en controversiële geweest. De sport werd in de jaren '90 gezien als een walgelijke uitschieter van de menselijke drang naar bloed en geweld. Niet zo gek als je bedenkt dat de sport werd gepromoot met de tagline 'There are no rules!' Later werden er wel degelijk regels toegevoegd, onder andere het verbod op bijten (!), ogen uitsteken (!) en liet toe (maar had het liever niet) dat vechters kopstoten uitdeelden en aan fish-hooking deden (google it, ouch).
Na vele aanpassingen, promotiecampagnes en een dosis geluk is de sport de laatste jaren niet alleen mainstream geworden, het is zelfs razend populair. We houden nu eenmaal van bloed en vechtende mannen en vrouwen in een arena. Dat besefte THQ (wie?) ook en kwam in 2009 met de eerste UFC game (nadat UFC president Dana White ruzie kreeg met EA). De game deed het goed en gaf aanleiding tot twee sequels die het allebei ook aardig deden. Na het faillissement van THQ was EA er uiteraard als de kippen bij om de licentie over te nemen (hun eigen MMA game deed het lang niet zo goed). Dit resulteerde in de eerste EA Sports UFC game. Ook deze game deed het goed, maar de kritiek op de game was het zelfde als op de THQ games: enerzijds teveel button bashen en een ondoorgrondelijke ' ground game'. Is dat nu anders in de tweede UFC game van EA?
Voordat ik antwoord geef op die vraag, laten we bij het begin beginnen. Het is een EA game, dus aan sfeer en mooie graphics geen gebrek. UFC 2 trakteert je op spectaculaire intro's van vechters en het publiek ziet er gevarieerd en gedetailleerd uit. Leuk detail: je ziet bijvoorbeeld de Twitter accounts van de grote vechters voorbij komen. Ook de lieftallige 'UFC dames' ontbreken nu niet en de ring (sorry: octagon!) ligt vol met sponsoren.
De randzaken heeft EA dus voor elkaar. Ook kan ik duidelijk zijn over de look & feel van de vechters: die is heel erg goed. Je kunt uit ruim 250 vechters kiezen uit alle gewichtsklassen, inclusief bantam klasse: de vrouwelijke divisie is voor het eerst ook onderdeel van de game. Alle grote namen zoals Frank Mir, Mirko Cro Cop en Alistair Overeem zitten er in, al moet je voor een enkeling wel bijbetalen. Onze eigen Bas 'el Guapo' Rutten bijvoorbeeld, evenals Mike Tyson.
De animaties in de game zijn uitstekend, de impact van stoten en kicks is niet alleen te zien door de open wonden en blauwe plekken: ook zien we de bekende 'impact rimpels' op de lichamen terugkomen. Mooi en gruwelijk tegelijk.
Ja, soms raak je een tegenstander niet echt vol en trigger je wel de bijbehorende animatie, dat kan er soms wat houterig uitzien. Ook zijn de commentaren niet altijd even vloeiend. Regelmatig hoor je 'what a great knee to the head', terwijl je dan iemand licht aanraakt. Ook de 'amazig highlights' na een ronde, volgens Joe Rogan, zijn soms te betwisten. Hier hadden de mensen van EA wel iets beter hun best kunnen kunnen doen. Maar vergis je niet: in 90% van de gevallen heb je te maken met mooie, gedetailleerde en bloederige gevechten, prima animaties en over het algemeen redelijk commentaar.
Kenners van de sport en de eerdere game(s) kunnen direct aan de slag. Voor de nieuwkomers is er gelukkig nu een duidelijke practice mode. Hierin worden alle moves uitgelegd, inclusief de grappling en submission moves. Voor de niet ingewijden even een korte beschrijving van de sport, zodat je weet wat je krijgt als je de game wilt kopen:
Vechters starten zoals (kick)boksers dat ook doen: in een ring (octagon), met een scheidsrechter er tussen. Je kunt elkaars handschoen aantikken (of niet: hello, kick to the head!) en dan begint de 'stand up game'. Je cirkelt rond elkaar en probeert stoten of schoppen uit te delen. Je kunt dit doen op drie hoogtes: hoofd, torso en benen. Schade aan een bepaalde regio heeft verschillende gevolgen: klappen op het hoofd laten je duizelen en wankelen, blauwgeschopte benen laten je meer hinken, enzovoorts. Je kunt gelukkig ook blokken, al kost dat wel stamina, als dat op is, kun je beter naar achter lopen.
De sport heet niet voor niets Mixed Martial Arts: je kunt elkaar namelijk ook vastgrijpen (clinch) en vanaf die positie slaan en schoppen (ziet er wellicht wat voorzichtig uit, maar dit doet wel degelijk schade!). Je kunt elkaar dan proberen op de grond te krijgen (takedown) en zo begint het tweede en meest bekritiseerde aspect van de game: de ground game.
Vechters die minder begaafd zijn met kicks en punches willen het liefst een worstel gevecht uitlokken. Daar kun je kiezen uit onder andere (Brazilian) jiu-jitsu en het Grieks Romeinse worstelen. In de echte sport levert dat vaak hele brute en boeiende gevechten op, al is het lang niet zo spectaculair als de stand up game: het blijft toch vaak kijken naar twee mannen/vrouwen die elkaars ledematen proberen om te buigen tot de ander aangeeft "ok, genoeg!" In dat geval spreek je van een submission.
In UFC 2 is het submission systeem opnieuw op de schop genomen, al blijft het toch nog raar aanvoelen. Als jij degene bent die de submission toepast, moet je met de linker stick een bepaalde richting opduwen, zodra je dat in beeld krijgt. De ongelukkige vechter die zich moet verdedigen, kan met de rechter stick zich proberen te bevrijden. Jij moet dat dan tegenhouden door de rechter steek ook in die richting te duwen. De artificiële intelligentie houdt zich keurig aan een redelijk voorspelbaar patroon: boven, links, beneden. Dan krijg je de prompt om weer de linker stick te gebruiken en als dat lukt, ga je door naar de volgende fase. De meeste submissions hebben drie à vier fasen. Klinkt eenvoudig, dat is het alleen niet!
In het begin lukten beide kanten van de submission mij niet: ik verloor elke submission en kon met geen mogelijkheid er zelf een inzetten. Na enige tijd in de practice mode, kon ik me goed verdedigen. Zelf een submission gebruiken is lastiger: je moet heel goed zijn in beide sticks op het juiste moment inzetten. Je blokkeert de ontsnappingspoging met de rechter stick, maar als de tegenstander heel snel van kant wisselt, is het bijna niet te doen. Tel daarbij op dat je ook nog bewegingen met de linker stick vrijwel perfect moet timen en je snapt dat dit heel secuur werk is. Ik vond dat teveel afleiden van de brute vechtsport die het moet uitbeelden. Maar, eerlijk is eerlijk: na flink wat oefenen lukte het mij om de A.I. te onderwerpen aan mijn machtige 'Armbar'.
Verder kun je overstappen op het populaire (want bloedige) 'ground & pound'. Dit is jezelf zo manoeuvreren dat je bovenop je tegenstander zit en je vrij gemakkelijk kunt beuken met je vuisten en ellebogen. De A.I. zal zich soms verdedigen, maar mij viel na redelijk wat potjes op dat ik vaak kon winnen met een eenvoudige reeks aan handelingen: clinch, takedown, posture up, ground & pound.
Heb je echt niets met de ground game, kun je voor het eerst in de serie genieten van de Knock-out Mode. De naam zegt genoeg; je bent hier alleen in de stand up op elkaar in aan het rammen tot er een van jullie knock-out gaat. Het is goed te zien dat EA luistert naar wat gamers graag willen, maar ik vond deze mode niet altijd overtuigend. Je hebt namelijk een soort levensbalk die uit delen bestaat. Heeft je tegenstander nog maar een balkje over, dan is letterlijk elke stoot, die je dan uitdeelt, de fatale. Geef je een suf tikje tegen iemands borst aan, dan gaat hij gewoon KO. Goed, we moeten maar blij zijn dat de optie in elk geval bestaat.
Naast de standaard modes biedt UFC 2 ook nog de career mode: maak je eigen vechter en probeer je omhoog te vechten in de UFC ladder. Ik vond dit veruit de leukste game mode: het is heerlijk om je eigen brute vechter te maken, vol te kalken met tatoeages (sorry mam!) en hem beter te zien worden na elke training. Mooi is ook dat de commentaren zich aanpassen na jouw training: ik had me steeds meer gespecialiseerd in high kicks en dat werd na een training ook echt genoemd door de commentator. Mijn vechter, gespecialiseerd in de stand up game, was een behaarde Russische reus, genaamd Dutch 'Pantera' Walker. De voornaam is custom en wordt verder niet uitgesproken, maar de bijnaam en de achternaam zijn presets. Het is natuurlijk heel vet tijdens de aankondiging jouw naam te horen galmen.
Het gevoel van 'mijn vechter' werd bij mij versterkt als ik verloor. Dan had ik dus net een aantal trainingen gehad, helemaal klaar om die laffe Amerikaan kapot te rammen, wist hij me toch te verslaan. Damn it! Dat maakte het voor mij een hele boeiende mode. Leuke toevoeging is het aantal fans dat je na elke wedstrijd verdient of verliest, die weer invloed hebben op je 'career longevity', hoe lang je carrière het nog uit kan houden, zal ik maar zeggen. Dit had EA volgens mij nog leuker kunnen maken, door bijvoorbeeld ook de persconferenties interactief in beeld te brengen. Nu krijg je na afloop een scherm waarin bijvoorbeeld staat "je hebt een grapje gemaakt op TV, je hebt hierdoor extra fans gekregen". Uh….ok, bedankt? Had me nou de keus gegeven om een grapje te maken, of een sneer uit te delen aan mijn tegenstander! Breng het in beeld, maak er iets leuks van! Gemiste kans.
Ook nieuw in UFC 2 is Ultimate Team, bekend uit de Fifa reeks. Je kunt een team van vijf vechters naar eigen smaak maken en door middel van gevechten te winnen, verdien je muntjes en kaartsetjes, genaamd Fight Packs. Deze packs bevatten weer moves, boost items en attribute points om bestaande moves sterker te maken. Het is duidelijk dat EA hier hoopt op extra inkomsten, want uiteraard kun je deze Fight Packs ook kopen. Gelukkig is de mode goed genoeg om zonder extra uitgaven leuk te zijn. Je blijft continu bezig om je team sterker te maken. Je zelf gemaakte vechters kunnen ook tegenstander worden van andere spelers in hun offline mode; winnen jouw creaties, krijg jij extra muntjes. Ultimate Team is al met al een hele slimme zet van EA, die ook nog eens goed uitpakt voor gamers: hier ga je lang zoet mee zijn.
Met UFC 2 heeft EA een hele sterke vechtgame afgeleverd. De grootste irritaties zijn verholpen, er zijn tal van nieuwe zaken toegevoegd en verbeterd, de career mode is uitstekend en Ultimate Team is een hele leuke game mode. De game ziet er bovendien geweldig uit. Het submission systeem zal lang niet iedereen bevallen en blijft een vreemde eend in de bijt. De AI kan soms nog wel wat tegenvallen en hier en daar kom je nog wel wat houterige animaties of suf commentaar tegen.