Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Dynamische omgeving
  • Gebalanceerde wapens
  • Goede maps
  • IJzersterke multiplayer
  • Tactische gameplay
  • Geen campaign
  • Alleen spelen is minder leuk
  • Soms bugs
  • Weinig variatie

Jeffrey Koopman | maandag 14 Dec 2015, 20:00

We moesten er zeven jaar op wachten, maar hier is dan eindelijk de nieuwe Rainbow Six. Check de review!

Review

Ubisoft betreedt dit jaar met Rainbow Six: Siege de al verzadigde first person shooter markt. De nieuwe Rainbow Six is een shooter die zich vooral moet gaan onderscheiden op het gebied van gameplay: teamwork en veel tactische elementen.  Bijna alles kan kapot, en veel is mogelijk. Aan jou de taak om met je eenheid je doel te behalen. Of Rainbow Six: Siege zíjn doel heeft behaald, en wat het allemaal te bieden heeft, lees je in onze review.

Het gemis van een campaign

Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege draait volledig om multiplayer. Dat was ons al eerder bekend gemaakt door Ubisoft, en daar konden wij ons op instellen. Toch is het even slikken als je ziet hoe weinig singleplayer content er beschikbaar is. Er zijn “situations” waar je helemaal alleen missies kan doen, en hier bepaalde objectives bij kan halen. De doelen variëren van het onschadelijk maken van een bom tot het escorteren van een gijzelnemer naar een veilige locatie. Omdat je door deze modus met elke operator (class) aan de slag gaat, geeft het een goede indruk van wat er op je te wachten staat in multiplayer. Helaas is de singleplayer een erg eenzame modus. Je moet het zien als een verkapte tutorial die je wegwijst maakt in de game. Het had een leuke toevoeging geweest wanneer je naast je eigen operator, ook leiding kon geven aan andere door het spel aangdreven operators. Naast dat leent deze game zich uiteraard ook gewoon voor een sterk verhaal, iets waar ik in Rainbow Six: Vegas veel plezier mee heb gehad.

Ook is er nog een Terrorist Hunt, die zowel co-op (online) als alleen gespeeld kan worden. Je speelt hier tegen waves van computergestuurde tegenstanders. De objectives zijn niet anders dan dat we die kennen uit de situations en de multiplayer. De kunstmatige intelligentie doet het goed, tegenstanders maken logische beslissingen. Dit zorgt ervoor dat de moeilijkheidsgraad hoog is, en je soms best wel even bezig bent om je objective te halen. Daarmee is Terrorist Hunt een mode die een leuke afwisseling is tussen het multiplayer geweld door. Uiteindelijk is het de echte multiplayer waar het allemaal om draait.

Zowel de Situations als de Terrorist Hunt draaien op een FPS van 30. Dit is volgens Ubisoft omdat door het berekenen van de kunstmatige intelligentie een stuk performance moet worden ingeleverd. Zelf heb ik hier tijdens het spelen weinig van gemerkt, maar wanneer je overswitcht vanaf de multiplayer die wel 60FPS is zal je even moeten wennen.

Teamwork, de sleutel tot succes

Van de multiplayer had ik hoge verwachtingen, en dat mag ook wel als jezelf neerzet als een echte multiplayer game. Je speelt 5 tegen 5. Elke ronde begint met voorbereidingstijd. Voor de terroristen is deze tijd bestemd om hun omgeving te versterken door het dicht timmeren van ramen en het verstevigen van muren. Het andere team weet op dat moment nog niet waar de terroristen zich bevinden. Door middel van kleine drones met een camera kan dit team in de voorbereidingsronde de terroristen lokaliseren om een tactisch plan op te zetten. Er zijn slechts 3 verschillende spelmodi die niet verschillen van de situations of terrorist hunt. Dit zijn het redden van een gijzelnemer, ontmantelen van een bom en het uitschakelen van de tegenstander. Deze modi zijn erg leuk om te doen, maar graag had ik er meer gezien. Na verloop van tijd zit je te wachten op meer variatie. 

Zonder een tactiek en goede samenwerking met je squad zal je merken dat je het erg lastig gaat krijgen. De game komt het beste tot zijn recht wanneer je met een groep vrienden een game start en kan communiceren met elkaar. Ook de keuze van de operators is belangrijk. In totaal zijn er twintig operators. Elke eenheid (FBI etc.) hebben elk 2 aanvallende operators en 2 verdedigende operators. Door de operators op elkaar af te stemmen binnen je team heb je een groot voordeel in de multiplayer. Wanneer je alleen een bestaande lobby betreed, moet je afwachten met wie je in een game terecht komt, en hoe serieus diegene het spel speelt. Dan wordt het spel opeens veel moeilijker en vaak frustrerend.

Word je geraakt in het hoofd, dan ben je vrijwel meteen dood. Schoten in het lichaam of de benen zijn niet meteen dodelijk. Je health komt niet meer terug en dus zal je voorzichtig moeten zijn. Wel kan je, mits je niet door een explosie of headshot gedood bent, gerevived worden door één van je teamgenoten.

Na het behalen van level 20 kan je de zogeheten Ranked Matches joinen. Ook deze verschillen niet van de casual modi alleen worden hier je statistieken als K/D bijgehouden door middel van een ranking systeem. Het tempo ligt iets lager, en over het algemeen wordt er iets serieuzer gespeeld. Ook hier is communicatie erg belangrijk wil je de game winnen. Iedereen die dit stadium van de game bereikt, weet waar hij mee bezig is. Dit zorgt ervoor dat je echte tegenstand hebt en de spanning soms om te snijden is. Ook het vroegtijdig verlaten van deze matches wordt bestraft met een time penalty. Hierdoor kun je voor een bepaalde tijd niet meer de ranked matches joinen.

De omgevingen zijn niet groot, en matches spelen zich meestal af in een huis of ander soort gebouw. Iets wat ik persoonlijk wel erg fijn vond. Er bevinden zich verschillende ruimtes in deze huizen die je kamer voor kamer moet inspecteren op vijanden. Dit om te voorkomen dat een vijand plotseling je in de rug aanvalt. Waar nodig blaas je een muur, deur of raam op om jezelf toegang te geven tot een bepaalde ruimte. Door het opblazen of kapot schieten van de omgeving onstaan nieuwe routes, of heb je zicht op een gebied waar je dat eerder nog niet had. Spelers die de maps al goed kennen, hebben hiermee een absoluut voordeel.

Boem is ho

Rainbow Six: Siege kent ook mankementen. Zo ben ik in de afgelopen dagen tegen een aantal bugs aangelopen, bijvoorbeeld het niet meer kunnen reloaden van mijn wapen, of het vast zitten in de grond. Gelukkig gebeurde dit niet vaak, maar wanneer je in een ranked game zit en je verliest hierdoor, kan dit behoorlijk frustrerend zijn. Zeker wanneer je bedenkt dat Ubisoft van Siege een eSports game wil maken, mogen deze bugs niet voorkomen.

Ook het matchmaking systeem laat soms te wensen over. Je kan met je vrienden een squad joinen voordat je daadwerkelijk een match in gaat. Het gebeurde zo af en toe dat de helft van mijn team achterbleef in het menu en moest wachten totdat de match afgelopen was. Dit moet met de vele beta's uitgebreid getest zijn, helaas verloopt het dan soms toch niet helemaal vlekkeloos.

Het geluid daarentegen is wel goed te noemen. Explosies zien en horen ook echt als een explosie, en het wapengeluid klinkt lekker. Je vijand kan je meestal ook spotten door geluid, je hoort ze goed lopen wanneer ze bijvoorbeeld over het dak lopen. Hier kan je op inspelen en er je voordeel uithalen.

Conclusie

Rainbow Six: Siege is een bijzonder game. Allereerst draait hij volledig om de multiplayer. Die multiplayer is alleen leuk wanneer je in goed teamverband speelt. Zonder party met voor jou bekende spelers is dat niet te doen. Daardoor is het erg moeilijk om het beste uit de nieuwe Rainbow Six te halen. Dit betekent echter niet dat de game je aandacht niet waard is, in tegendeel zelfs. Rainbow Six: Siege is een uitstekende shooter van hoogstaande kwaliteit, je zal echter langer op zoek zijn naar de fun factor dan bij andere shooters. Of het zoeken naar die fun factor de moeite waard is, die keuze is aan jou!

Reacties

Login of registreer om te reageren.