Casper Egas | zaterdag 5 Nov 2016, 20:00
Midden in Battlefield en Call of Duty verschijnt Titanfall 2. Kan de shooter deze titanenstrijd wel aan?
Drie jaar geleden was de eerste Titanfall een exclusieve Xbox One-release. Het tweede deel, wederom gemaakt door Respawn Entertainment komt uit op de Playstation 4, PC en op de Xbox One, waarschijnlijk vanwege de weinig indrukwekkende verkoopcijfers van de console van Microsoft in Europa en Azië. Het eerste deel werd toentertijd goed ontvangen, maar kon niet iedereen bekoren. Zo was een veelgehoorde klacht dat er geen campagne in het spel aanwezig was. Voor het tweede deel is dat probleem aangepast. Er is echter een nieuw probleem bijgekomen, Titanfall 2 komt op een ongelukkig tijdstip uit, net tussen Battlefield 1 en Call of Duty Infitite Warfare. Waarom uitgever EA daarvoor gekozen heeft is mij een raadsel.
Het is knap hoe Titanfall 2 zo herkenbaar als Titanfall kan aanvoelen, terwijl het tegelijkertijd in de campagne doet denken aan Halo en in de multiplayermodi een soort opgevoerde Call of Duty is. Laten we zeggen dat er goed is gekeken naar de concurrentie en er een mooie mix uit is samengesteld. In dit geval vind ik het een geslaagde combinatie en mist het spel zeker geen creativiteit.
In het verhalende gedeelte van het spel wordt een clichématige sciencefictionwereld neergezet, compleet met slap verhaal over een organisatie die een planeet vol met rebellen en onschuldige mensen wil vernietigen. Huurlingen helpen de organisatie daarbij en proberen kostte wat kost jou tegen te houden. Je speelt zelf een gewone soldaat uit een rebellenleger, die na een heel klein stukje training (de tutorial) geconfronteerd wordt met de dood van zijn meerdere. Deze oorlogsheld is een piloot, iemand die een Titan, oftewel een mech bestuurt. Natuurlijk krijg je de eer om deze Titan over te nemen, waardoor je ook als piloot aan de slag moet. De Titan in kwestie is echter zwaar beschadigd, waardoor je eerst nog te voet allerlei energiecellen moet verzamelen. Het spel mixt deze stukken te voet later ook veelvuldig af met stukken in de Titan. Deze afwisseling is zeer geslaagd en doet mij denken aan de afwisseling tussen het besturen van voertuigen en het vechten te voet in Halo. Deze vergelijking blijft ook relevant als je naar de hele stijl van het spel kijkt; Titanfall 2 lijkt op een nieuwe Halo met een Call of Duty-sausje.
Jouw Titan, genaamd BT heeft een AI. Als je zelf uit de mech stapt zal hij autonoom opereren. Dit doet hij doorgaans zeer behoorlijk, waardoor het ook een bewuste gevechtsoptie kan zijn. De AI gaat echter verder dan alleen vechten, want BT heeft een heuse persoonlijkheid. Er zijn dikwijls flauwe gesprekken tussen jou en de Titan, die vaak neerkomen op het niet kunnen begrijpen van menselijke emoties en gezegden. Als de piloot bijvoorbeeld zegt dat hij het er warm van heeft gekregen, dan zegt BT dat hij geen verschil in lichaamstemperatuur kan waarnemen.
De campagne is niet alleen maar gevarieerd vanwege de mix tussen te voet vechten en het gebruik van de Titan, ook de levels zijn buitengewoon goed ontworpen. De omgevingen zijn bijvoorbeeld erg gevarieerd. Zo kom je in kloven, fabrieken met namaakdorpen (zelfs op zijn kant!), op ruimtestations en vecht je aan boord van vliegende gevechtsschepen. Grafisch ziet het spel er niet bijzonder uit, met een wat grauwe look en een gedateerde belichting. Creatief gezien zijn de levels wel erg goed ontworpen.
De verschillende stukken van de ongeveer acht uur durende campagne laten je werken aan een nieuwe vaardigheid, waardoor je op een natuurlijke manier steeds meer mogelijkheden krijgt. Wat je ook moet doen, van vliegen, tot over muren rennen en het oplossen van eenvoudige puzzels, altijd blijft de besturing intuïtief en soepel. Je neemt het in het spel op tegen soldaten en kleine robots, die op zichzelf weinig weerstand bieden en je vooral veel voldoening geven als je ze neerknalt. Wapens hebben natuurlijk een goede krachtige feel en klinken indrukwekkend. Ook de Titans voelen krachtig, maar zijn ook zeker niet onverwoestbaar. In de campagne tref je er aanvankelijk weinig, maar wanneer het verhaal vordert moet je er steeds meer bestrijden. Soms gaat dit in de vorm van klassieke bossfights, compleet met klassieke intro van de tegenstander. Deze gevechten geven een arcade-achtige feel, maar zijn wat teleurstellend doordat ze vaak te eenvoudig zijn.
Na de verrassend sterke campagne is het tijd voor het multiplayergedeelte van het spel. Na de lelijke menu's door te worstelen, kun je op dezelfde wijze als in Call of Duty jouw soort soldaat en Titan kiezen. Elke klasse heeft natuurlijk voor en nadelen. Het is leuk om te experimenteren met verschillende speelstijlen, maar het ontgrendelingssysteem moedigt dit niet aan. Je ontgrendelt namelijk tijdens het spelen nieuwe wapens, vaardigheden en nieuwe looks. Wissel je steeds, dan moet je steeds opnieuw opbouwen. Het systeem waarbij ervaren spelers een extra voordeel hebben doordat ze iets sterkere wapens en vaardigheden hebben, stoort mij, net als in andere spellen waar dit het geval is. Natuurlijk kan een dergelijk ontgrendelingssysteem spelers stimuleren om door te blijven spelen, maar het kan tegelijkertijd spelers die sowieso al meer ervaren en dus beter zijn, nog een oneerlijk extra voordeel geven. Wat mij betreft zou het daarom alleen om cosmetische veranderingen moeten gaan.
Er is zoals altijd een ruime keuze aan modi beschikbaar om je tanden in de zetten. Oude bekenden zoals Capture the Flag, Free for All, Amped Domination en Attrition (team deathmatch) ontbreken hierbij niet. Wat betreft 'amped' in Domination: je kan dubbel scoren door langer één gebied te beschermen. Wanneer je tegen elkaar strijd kan dit met alleen piloten tegen piloten, waarbij de Titans nergens te bekennen zijn. Hierdoor lijkt het spel qua gameplay verdacht veel op Call of Duty op wat grotere maps. Daarnaast is het mogelijk om met alleen Titans de strijd aan te gaan, waarbij iedere speler slechts één leven per ronde heeft. Deze modus vond ik zelf wat traag en gevoelig voor mensen die gedurende het spel stoppen. Speel je namelijk met vier tegen vijf, dan ben je zo goed als kansloos.
In vrijwel alle overige modi start je te voet en kun je na verloop van tijd een Titanfall inroepen, waarna jouw gekozen mech uit de lucht wordt gedropt. In een Titan ben je traag en sterk, maar zeker niet onverslaanbaar. Vergeleken met Titanfall 1 ben je zelfs buitengewoon kwetsbaar. Als soldaat ben je juist snel en behendig. Je kunt namelijk dubbele sprongen maken, over muren lopen en met een bepaalde vaardigheid zelfs als een soort Spiderman van gebouw naar gebouw slingeren. De gameplay is hierdoor snel en hectisch, waardoor campers weinig kans hebben. Ik had echt het gevoel een opgevoerde, leukere variant van Call of Duty aan het spelen te zijn.
Naast de meer voor de hand liggende modi zijn er ook nog twee creatieve opties. De eerste is het Colosseum, waarin je het opneemt tegen slechts één tegenstander in maximaal vijf rondes. Je bent hier te voet, maar hebt speciale uitrusting, waardoor je sneller kunt bewegen en extra hard kan knallen. De arena is helemaal leeg, waardoor deze modus naast spannend ook eentonig kan zijn. Win je een match, dan krijg je een speciale bonus. Om mee te mogen doen, moet je echter in game credits betalen. De andere nieuwe modus is mijns inziens de beste toevoeging. In Bounty Hunt is er een geweldige balans tussen risico en beloning en moet je strijden tegen de AI en tegen menselijke tegenstanders. De AI-strijders zijn weliswaar in Attrition ook aanwezig, maar hier spelen ze pas echt een belangrijke rol. Het is namelijk de bedoeling om geld te verdienen met het doden van computergestuurde tegenstanders. Dood je een menselijke tegenstander, dan krijg je de helft van zijn geld, tenzij hij of zij eerst naar de periodiek geopende bank loopt. Hier kun je jouw geld permanent opslaan, zonder dat het nog afgepakt kan worden. Deze modus levert een geweldige dynamiek op, waarbij het loont om snel de AI te bestrijden en geld veilig te stellen, maar het kan ook verstandig zijn om een risico te nemen en tegenstanders tegen te houden bij een bank en daar hun geld af te troggelen.
Titanfall 2 is een geslaagde mix met Halo- en Call of Duty-invloeden. Het spel biedt een uitstekende campagne en snelle, spectaculaire en afwisselende multiplayer-modi. Het spel kan zich tegen de verwachting in meten met de beste first person shooters op de markt. Wat het spel inlevert met zijn doorsnee presentatie, maakt het meer dan goed met zijn gelikte gameplay. Titanfall 2 verdient het om een succes te worden, maar of dit in deze tijd van het jaar ook gaat lukken valt te bezien.