Casper Egas | woensdag 13 Dec 2017, 0:05
Road Rage lijkt erg op de klassieke Road Rash, maar is het ook zo goed?
Vroeger was Road Rash een bekende naam. Deze serie games van Electronic Arts was vooral op de Mega Drive een begrip, met zijn snelle motorraces over openbare wegen, waarbij de coureurs elkaar met wapens van hun motoren af probeerden te beuken. Later kon deze serie niet meer hetzelfde niveau vasthouden en verdween de serie na verloop van tijd helemaal.
Nu is er Road Rage, van budget label Maximum Games. Zoals de naam al doet vermoeden, probeert de ontwikkelaar slim in te spelen op het gemis aan Road Rash games. Ook hier zul je namelijk op een motor de strijd aan moeten gaan met andere racers. Dit doe je nu echter wel in een open wereld, in plaats van in vaste races. Maximum Games staat echter niet bekend om de hoge kwaliteit van zijn games, dus het is maar de vraag of Road Rage het oude niveau van Road Rash weet te benaderen.
Wanneer je een blik werpt op de kaart, dan zal je wellicht denken dat je te maken hebt met een Grand Theft Auto-kloon. De spelomgeving bevat een flinke stad met daarbij een heuvelachtig bosgebied en een agrarisch gebied en is net als in GTA opgedeeld in districten.
Het verhaal gaat als volgt: er is in het verleden een volksopstand geweest en de overheid heeft gereageerd met draconische maatregelen, als een echte dictatuur. Alle districten zijn omgeven door muren en de bevolking kan niet zonder pas naar de andere wijken. Ook de stad mag niet worden verlaten, want daar heeft naar verluid een kernramp plaatsgevonden. De veteranen onder ons zullen misschien terugdenken aan het spel Quarantine, dat een vergelijkbaar scenario kent.
Helaas doet het spel niets met deze gave opzet en de welkome Road Rash-achtige gameplay. Het team heeft de plank flink misgeslagen. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan tussen races met behulp van telefoongesprekken op basis van gesproken berichten. Deze zijn vaak vergezocht en zeer slecht ingesproken. Al kies je een vrouwelijk personage, dan hoor je wel een vrouwenstem, maar refereert iedereen nog steeds naar je alsof je een man zou zijn. Ook is de naamgeving buitengewoon bedenkelijk. Wat dacht je van Chitally als district van de Chinezen en Italianen en daarnaast de gevreesde Frikandello Gang. Zeer speciaal zal ik maar zeggen.
Erger is nog dat het verhaal vrijwel niets met het spel te maken heeft. Zo hoor je in de gesprekken dat je vreest voor je leven en achterna wordt gezeten, of dat je er vrachtwagens met goud rijden, of dat je bommen aan het plaatsen bent of zelfs beschoten en gewond bent geraakt. Niets van dat alles zie je ooit gebeuren, want het spel bevat laat je eigenlijk vrijwel alleen van A naar B rijden.
De spelomgeving en het verhaal doen dus denken aan Grand Theft Auto, maar de gameplay zeker niet. Je kunt verscheidene motoren en wapens kopen. De motoren kun je vervolgens opwaarderen en versieren. Heb je de juiste motor, dan kun je deelnemen aan verhaalmissies of vrije missies. De vrije missies worden op de kaart aangegeven en zijn meermaals te spelen en leveren louter wat geld op. Helaas heb je dikwijls niet de juiste motor, waardoor je niet kunt deelnemen of van motor zult moeten wisselen.
De verhaalmissies hebben niets om het lijf. Aan het begin en aan het eind zijn er gesproken tekstberichten en tijdens de missie zelf moet je doorgaans via checkpoints een race voltooien. Er zijn hierbij lichte deviaties van de formule: een race met rondes, een race waarbij je de tegenstanders moet neerslaan, een race van A naar B, een race van A naar B en terug, wat stunts uithalen, voor de politie vluchten en een paar racers achterhalen en neerslaan. De variatie laat nogal te wensen over.
Op zich besturen de motoren niet eens gek. Het maakt weinig uit welke motor je kiest, maar na een korte gewenningsperiode kon ik er prima mee overweg. Jammer genoeg geldt dit niet voor het vechten. Je kunt naar rechts en links slaan, maar dit doe je op hoop van zege. Vaak raak je iemand duidelijk, maar gebeurt er niets, of raak je iemand echt niet en gaat de tegenstander toch neer. Helaas gebeurt precies hetzelfde bij jou en val je vaak van jouw motor, zonder ooit geraakt te worden. Als je niet hoeft te vechten, kun je het beter vermijden. Voor een spel dat draait om het racen en vechten, vind ik dit niet alleen irritant, maar ook onacceptabel.
Grafisch ziet de stad er zeer behoorlijk uit. Het geeft echt aan dat er veel meer mogelijk was in deze vrij grote, afwisselende en fraaie spelomgeving. Helaas lijkt het dat al het budget daarna op was, want voor de missies was er weinig aandacht meer. Ook de motoren en rijders zien er gedateerd uit. Er zijn daarnaast weinig verschillende auto’s en voetgangers te zien, ik gok een stuk of tien verschillende van elk.
Het spel wordt wel begeleid door aanstekelijke rockmuziek, waardoor het spelen geen straf was. Ik reed rustig van A naar B met de harde muziek op de achtergrond. De geluidsbalans is waarschijnlijk bewust zo ingesteld dat je vooral de muziek hoort en de slechte geluidseffecten en stemacteurs grotendeels wegvallen.
Dat rustig rijden is geen understatement, want het spel is kinderlijk eenvoudig. Ik heb zelden een race niet gewonnen. Sterker nog, vaak stonden er nog minuten op de klok en waren tegenstanders in geen velden of wegen te bekennen. Dat laatste is niet heel vreemd, want de AI rijdt zondermeer tegen muren of auto’s op.
Een leuke toevoeging is wel dat het spel met vier spelers met gedeeld scherm gespeeld kan worden. Het wordt hierdoor een stuk leuker, want dan kun je de strijd met elkaar aan gaan, waardoor de uitdaging zal toenemen. In theorie kun je dit ook online doen, waarbij je het veld kunt aanvullen met AI-racers, maar ik zag niemand online.
Het zal langer wachten worden voor eenieder die terugverlangt naar de Road Rash-serie. Ik vind Road Rage geen straf om te spelen, maar ik kan er niet omheen dat het spel zoveel verkeerd doet. Als in een spel als dit het vechten dusdanig slecht is uitgevoerd, dan moet je toch gaan afvragen wat er mis is gegaan. Ook het totaal niet op de gameplay betrekking hebbende verhaal doet niet meer dan mijn wenkbrauwen fronsen. Een budgetprijs maakt van dit spel nog geen aanrader.