Joeri Tits | zondag 26 Sep 2021, 13:13

Greak: Memories of Azur is een platformgame met handgetekende graphics. Geïnteresseerd? Lees onze review!

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Grafisch prachtig
  • Leuk verhaal met interessante personages
  • Wisselen tussen de broers en zus
  • Leuke soundtrack
  • Oud save-systeem
  • Kleine inventaris
  • Daardoor soms onnodig moeilijk

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Het najaar staat weer bomvol grote titels. Tot dan mogen we ons eerst nog amuseren met een lading indie-titels. Zo heb ik me mogen uitleven met Greak: Memories of Azur, een titel die me meteen aansprak door zijn handgetekende animaties.

REVIEW

Op zoek naar broer en zus

Greak: Memories of Azur is een side-scrolling platformer, waar je kennis maakt met de broers Greak en Raydel en zus Adara. Je start het spel als Greak, het jongetje dat tevens zijn naam leent aan de titel van het game. Al snel heb je door dat je gescheiden bent van je familieleden en dat het de bedoeling is om elkaar terug te vinden. Helaas wordt de wereld van Azur geteisterd door Urlags en andere monsters. Het terugvinden van je familie kan dan misschien wel het belangrijkste zijn, je moet ook opdrachten voltooien voor dorpelingen. Hierdoor ontdek je enerzijds nieuwe gameplayelementen, zoals craften. Anderzijds worden de gebieden die je ontdekt steeds groter en gevarieerder. Toch zal je niet overal geraken en heb je daar je familie voor nodig.

Gameplay-keuzes roepen vragen op

Zodra je, als Greak, je familieleden gevonden hebt, kan je namelijk wisselen tussen de personages. Dit zorgt voor heel wat nieuwigheden, alsook puzzelmogelijkheden. Ieder personage heeft namelijk zijn eigen kracht, waardoor je net wat anders speelt of op plaatsen komt die oorspronkelijk niet mogelijk waren. Ook heb je soms meerdere personages nodig om deuren te openen of iets te bedienen. Qua gameplay is dit dus zeker een pluspunt, al zijn er ook wel wat mindere kanten hieraan te noteren. De ontwikkelaar heeft er namelijk voor gekozen om voor bepaalde aspecten nogal klassiek uit de hoek te komen. Zo moet je, als je je familie gevonden hebt, vaak hele stukken teruglopen. Dit is niet altijd even interessant. Quick travel kan enkel met het weinige geld dat je ontvangt, waardoor je eigenlijk hier niet vaak voor gaat kiezen. Toch is dit interessant omdat je eigenlijk best wel kwetsbaar bent. Je hebt slechts enkele levenspunten en zodra je een beetje tegenstand tegenkomt kan het gedaan zijn. Omdat er niet gigantisch veel vijanden zijn en je snel hun patronen door hebt, lukt het wel. Eindbazen zijn, zeker in het begin als je alleen bent, moeilijker en hebben voor voldoende frustraties gezorgd. Ook op het vlak van saven zijn er tegenwoordig leukere systemen dan enkel bij een bepaald beeldje. Samen met je veel te kleine inventaris, die je sowieso nodig hebt voor de missies, maar ook voor het verzamelen van attributen die kunnen zorgen voor extra levens, zijn voor mij minpunten. Er zijn zeker gamers die houden van de klassieke uitdagende games, wat keuzestress en “metroidvania”-gameplay. Ik heb er echter vaak een haat-liefdeverhouding mee. Ook in dit geval, al moet ik toegeven dat het eerder naar liefde neigt, dan naar haat.

Knap grafisch werk

Dit komt onder andere door het grafische aspect. Doordat de animaties handgetekend zijn, weet je dat de ontwikkelaars aandacht besteed hebben aan het visuele aspect. Dit valt meteen op als je door de knappe wereld rondloopt. Ondanks dat het “slechts” in 2D is, zijn de achtergronden fraai en de animaties van zowel de nevenfiguren als van de hoofdpersonages tijdens het vechten zijn prachtig. Ook op het vlak van audio vormt er zich een goed geheel. De ontwikkelaar heeft gezorgd voor een sprookjesachtige soundtrack. Ook kent het verhaal gewoon interessante personages, fijne gesprekken en is de band tussen de broer en zus leuk om te ontdekken. Al kon ik mij na een tijdje bijvoorbeeld wel storen als je met een personage aan het “praten” was. Praten wordt gedaan door tekstballonnetjes, in combinatie met een irritant deuntje als het te lang duurt.

Conclusie

Greak: Memories of Azur bezorgde me gemengde gevoelens. Het meest sterke aspect is absoluut de visuele kant. De wereld van Azur ziet er prachtig uit, met veel oog voor details en voldoende variatie. Daarnaast zorgt de wisselwerking tussen de broers en zus voor een extra dimensie op het vlak van gameplay. De gameplay heeft voor het overige nogal wat klassieke elementen, waar ik zelf niet zo’n grote fan van ben. Doordat het slechts zes uur duurt en je echt wel een band krijgt met de personages is de balans toch positief.

Reacties

Login of registreer om te reageren.