Dorian de la Fosse | dinsdag 25 Dec 2018, 10:36
Na lang wachten is er eindelijk een Fallout game die je online kunt spelen. Lees hier de review.
De Fallout-serie draait al een tijdje mee, maar de games zijn groot geworden dankzij Fallout 3. Vanaf dit deel veranderde Bethesda het perspectief van de games van top-down naar first-person. Inmiddels zijn we aangekomen bij het nieuwste deel in de serie, genaamd Fallout 76. Heeft Bethesda weer goud in handen met dit deel?
Het is natuurlijk geen geheim dat ook Fallout 76 je weer in een door nucleaire aanvallen verwoest Amerika plaatst. Dit keer ben je een trotse inwoner van Vault 76. Een vault met daarin de slimste en belangrijkste mensen die er maar te vinden zijn. Jouw doel? Amerika weer opnieuw opbouwen en voorzien van mensen die iets kunnen bijdragen aan de maatschappij. Zoals verwacht klinkt dit makkelijker dan het daadwerkelijk is.
Fallout 76 speelt zich af in een gebied genaamd Appalachia en voor het eerst is het mogelijk om deze woestenij samen met andere gamers te voorzien van lijken en sporen van vernieling. Het is alleen jammer dat er niet veel variatie zit in de quests die je krijgt in de game. Daarnaast is de hoofdverhaallijn ook niet iets wat motiveert om de game te blijven spelen. Dit zit voornamelijk in het volgende: Er zijn geen NPC’s in Appalachia. Het hele spel draait om quests die je ontvangt van de Overseer, de leider van Vault 76, via terminals en holotapes die je overal kunt vinden. Het resultaat is dus dat je lappen tekst moet lezen of lang naar een verhaal moet luisteren zonder enige vorm van interactie. Dit zorgde er bij mij al snel voor dat ik terminals opstartte voor quests zonder de rest te lezen en dat is jammer, want de verhalen van Appalachia zijn wel interessant.
De enige niet-vijandige karakters die er te vinden zijn, naast enkele droids, zijn andere spelers. Je zit namelijk niet alleen op de server, er zijn er nog drieëntwintig die in dezelfde versie van Appalachia ronddolen. Dit opent de deur voor een andere ervaring binnen de Fallout-serie. Er zijn nu Events beschikbaar die ergens op de map verschijnen. In deze evenementen kan je samenwerken met andere spelers om de beloningen te bemachtigen. Dat klinkt op zich leuk, maar de Events zijn ook makkelijk te doen in je eentje. De vijanden worden sterker als je met meer mensen speelt, maar dat maakt het niet per definitie moeilijker. De kans is zelfs groot dat je buiten het begingebied amper andere spelers tegenkomt in de Wasteland. Kom je dan toch iemand tegen dan kan je met andere spelers communiceren via emotes, welke je kunt selecteren uit een wiel. Dit stelt niet al te veel voor, denk bijvoorbeeld aan emotes voor “Help me” of “Yes”. Je krijgt ook de mogelijkheid te communiceren via je microfoon, maar dit heeft niemand gedaan in mijn tijd in Appalachia. Als ik niet werd genegeerd dan waren er wel mensen die het leuk vonden om te “teabaggen” terwijl ik bezig was met het crafting systeem.
Van andere spelers moet je het dus niet zo zeer hebben in Fallout 76. Toegegeven, de game is wel leuker als je deze speelt met vrienden. De vijanden in de game worden geschaald naar jouw level, dus je kunt makkelijker meedoen met spelers van een hoger niveau. Houd er alleen wel rekening mee dat, zodra je een team joined, iedereen dezelfde quests krijgt. Het kan dus zo zijn dat je een aantal kritieke momenten van het verhaal niet hebt meegekregen en dus ook niet alle beloningen of voorwerpen hebt gekregen.
Wat een leuke toevoeging is aan het spel is het nieuwe skillsysteem genaamd S.P.E.C.I.A.L., waarbij elke letter staat voor een eigenschap, bijvoorbeeld S voor stamina. Elke vijf levels die je stijgt krijg je een pakket met S.P.E.C.I.A.L.-kaarten die je kunt activeren om skills te bemachtigen of te versterken. Deze pakketten zijn willekeurig. Je moet dus wel goed lezen en nadenken of een specifieke kaart wel bij je personage past voordat je hemactiveert, maar dankzij de quests in de game is lezen gelukkig geen probleem.
Naast een nieuw skillsysteem hebben ze nu ook een survivalsysteem toegevoegd, welke dit keer niet optioneel is. Dit houdt in dat je continu moet letten op de balkjes voor voedsel en water, want als je niet genoeg hebt gegeten of gedronken zitten daar nadelen aan (los van doodgaan natuurlijk). Appalachia zelf is gevuld met alle materialen die je nodig hebt om niet om te komen van de honger, maar je moet er wel naar op zoek. Als je dan wat ingrediënten hebt, kan je gaan koken, want alles rauw eten en drinken kan weer zorgen voor ziektes. Om dit makkelijker te maken voor mezelf heb ik veel S.P.E.C.I.A.L.-kaarten geïnvesteerd om makkelijker te kunnen overleven, zoals de kans op ziektes na het drinken van water te verminderen. Hierdoor kreeg ik wel het idee dat ik wat belangrijke skills niet heb kunnen toepassen. Er is een mogelijkheid om meerdere karakters aan te maken, maar de wereld is momenteel niet interessant genoeg om weer opnieuw te moeten beginnen.
Wat je tijd in Appalachia ook nog dragelijk maakt is je C.A.M.P. (Construction and Assembly Mobile Platforms). Dit is een systeem wat je doet denken aan Fallout 4. Vanuit je C.A.M.P. kunnen er allerlei geweldige creaties, zoals een basis, worden gebouwd. Zo ben ik een C.A.M.P. tegengekomen van een andere speler die een heuse bunker had gebouwd die echt van alle gemakken was voorzien. Het mooie aan een C.A.M.P. is ook dat als je huidige locatie je niet bevalt, je gewoon ergens anders een kamp kunt opzetten voor een paar bottlecaps.
Mijn speelervaring in Appalachia is als middelmatig te bestempelen. Het gebrek aan NPC’s en interactie met de wereld om je heen is vervelend maar Appalachia is een grote, mooie wereld; voor zover je dat kan zeggen met deze verouderde engine. Bethesda heeft inmiddels aangegeven dat de game een beginpunt is van een lopend project. Het is alleen jammer dat de game helemaal niet stabiel is en dat is het punt wat mij het meest tegenviel. Natuurlijk zit Fallout 76 weer vol met de bekende Bethesda-bugs zoals we ze kennen van The Elder Scrolls en andere Fallout-delen, zoals bijvoorbeeld het niet volledig inladen van objecten, maar het ergste van alles zijn de framedrops. De game is gespeeld op een Xbox One X, maar ik tikte regelmatig de 0 frames aan, dus het scherm bleef soms helemaal stilstaan. Zelfs met een simpele handeling als springen krijgt de game het moeilijk en moet ik soms langer wachten totdat het beeld weer beweegt. Als je game niet volledig bevriest dan krijg je nog een soort slow motion effect als je gebruik wil maken van crafting systemen, en dan heb ik het nog niet gehad over de lange laadtijden. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ze bij Bethesda enigszins ervaren zijn met deze engine, aangezien hij al eerder is gebruikt, maar dit soort dingen hebben de game voor mij regelmatig naar de rand van onspeelbaar gebracht. Het is te hopen dat dit nog wordt opgelost.
Fallout 76 brengt je naar een mooie maar lege wereld. Er zijn geen NPC’s aanwezig, los van een droid hier en daar en dat is jammer. Bethesda heeft wel laten zien dat het geen simpele cashgrab is. Dit zie je bijvoorbeeld aan de hoeveelheid vijanden en het nieuwe S.P.E.C.I.A.L.-systeem. Het is alleen jammer dat de game behoorlijk onstabiel is, wat me weer uit de game haalt. Ook is er weinig specifieke content is om samen met je vrienden van te genieten, aangezien je het spel net zo makkelijk alleen kan doen. Ondanks deze punten heb ik toch genoten van de game en dat zal ik ook blijven doen. De game heeft genoeg potentie. Het is alleen te hopen dat er nog spelers zijn tegen de tijd dat de game wel degelijk draait.