Joeri Tits | zaterdag 23 Sep 2017, 15:18

Op avontuur met een gestrand robotje; Lees hier de recensie van Planet of the Eyes.

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Ziet er geweldig uit
  • Prachtige audiotapes
  • Enkele unieke platformelementen
  • Leuke ervaring...
  • ...Maar geen uitdaging
  • Wel erg kort
  • Geen enkele herspeelwaarde

Planet of the Eyes gaat over een robotje dat met een missie strandt op een mysterieus, onbewoond eiland. Hiermee doet het meteen denken aan Wall-E, de animatiefilm van Disney die in 2009 alle harten veroverde. Het wezentje uit Planet of the Eyes doet zijn uiterste best om dit ook te doen. Of hij hierin slaagt, kunnen jullie lezen in onze recensie.

REVIEW

Op zoek naar de waarheid in warme/angstige monologen

Ik kan niet anders dan met de intro meteen met de deur in huis vallen. Planet of the Eyes bezit zoveel van Wall-E dat het mij niet zou verbazen moest ontwikkelaar Cococucumber door Disney op de vingers getikt worden. Zeker in het begin van het avontuur kon ik mij niet van deze vergelijking ontdoen. Het feit dat het robotje zelfs visueel erg veel gelijkenissen heeft met Wall-E helpt er natuurlijk ook niet aan. Gelukkig verandert het gevoel wat tijdens het spelen. Het verhaal wordt verteld door middel van audiotapes die overal verspreid liggen. Uit deze tapes blijkt dat je op het eiland gedropt bent door iemand die jou erg goed kent. Al snel heb je de indruk dat dat iemand is die een gezagsfunctie over je heeft. Je baas, je maker, je vader? Eigenlijk draait het verhaal vooral om deze vraag: Wie heeft je achtergelaten en waarom? Het verhaal start erg veelbelovend en dit komt vooral door de perfect ingesproken tapes. De audiotapes evolueren van warme monologen naar steeds meer angstigere waarschuwingen.

Planet of the Eyes kent een zeer eenvoudige en accurate besturing. Het robotje kan enkel springen, zwemmen en een hendeltje bedienen. Springen lukt eenvoudig, want zelfs je vastgrijpen gebeurt automatisch. Zwemmen is ook enkel maar de richting aangeven, al kun je dat wel versnellen. Op zich wil een simpele besturing niet altijd zeggen dat het game gemakkelijk is. Toch is Planet of the Eyes dat wel. Zelden word je op de proef gesteld. Zelfs niet door de gigantische monsters die je af en toe tegenkomt. De enige echte puzzel krijg je bovendien pas op het einde van het game. Deze puzzel is leuk gemaakt en perfect gebalanceerd. Hij is niet vergezocht, iets wat in zulke games wel eens durft te gebeuren. Ik houd niet van platformers die bomvol puzzels zitten, maar in deze game hadden het er zeker meer van dit niveau mogen zijn. Het game daagt gamers onvoldoende uit en dat is jammer, want Planet of the Eyes is voor de rest gewoon leuk om te spelen. De platformelementen die je in de eerste helft van het game krijgt, zijn ook vrij uniek, daarna hervalt het in opdrachten die we al zo vaak gezien hebben. De laatste opdrachten zijn van een iets hoger niveau, maar echt nog te weinig om voor enige spankracht te zorgen.

Eerder een ervaring dan een uitdaging...

Tijdens het spelen word je vaak bespied door ogen, natuurlijk verwijzend naar de titel van de game. De planeet uit de game is ook meer divers dan de planeten die we kennen uit ons zonnestelsel. Zo moet je je een weg banen doorheen het water en wat verder moet je gaan oppassen voor lava. Grafisch ziet het spel er geweldig uit en de retrostijl doet wat denken aan een mix van andere indietitels zoals Toby: The Secret Mine, Serial Cleaner en ... Limbo. Je merkt dat de ontwikkelaar met argusogen naar het succes van Limbo gekeken hebben, want Planet of the Eyes probeert eerder een ervaring te creëren dan een uitdaging. Het game werkt in 60fps, maar, eerlijk is eerlijk, ik merkte dit niet toen ik aan het spelen was. Voor een 2D-platformer lijkt het mij logisch dat ik hier niet meteen een gigantisch verschil zie met andere titels, maar het is natuurlijk mooi meegenomen. De audio valt tijdens het spelen niet erg op, maar past hierdoor wel met het spel. Zoals eerder aangegeven, zijn de audiotapes van een erg hoog niveau. Het volledige verhaal wordt boeiend verteld door deze stem. Zonder het einde te willen verraden, kan ik wel zeggen dat de enige video in de game net voor de credits verschijnt. Tijdens het spelen mis je de aanwezigheid van andere filmpjes niet, maar omdat dat laatste filmpje van zo'n hoog niveau is, mochten er zeker meer zijn doorheen het hele verhaal.

...Die ook maar negentig minuten duurt

Naast het gebrek aan uitdaging is het game ook erg kort. Ik heb er zelf negentig minuten over gedaan. Ik heb dan nog voor de recensie te kunnen schrijven alles vrij goed bestudeerd en zeker niet er zo snel mogelijk doorgehold. Perfect dus voor een avondje plezier en op zich is dat niet eens zo'n groot obstakel. De prijs is namelijk navenant. Het game kost slechts €9,99 en dat ben je ook kwijt voor bijvoorbeeld de Blu-ray van – ik beloof het, dit is de laatste vergelijking – Wall-E. Daarnaast kent het game geen enkele herspeelwaarde. De achievements zijn veel te simpel en er zijn geen verzamelobjecten. Het enige wat je tegenkomt zijn de audiotapes en deze liggen gewoon op zichtbare plaatsen. Dit is weliswaar een logische keuze aangezien deze audiologs het verhaal vertellen. Toch had de ontwikkelaar met enkele eenvoudige trucs het spel wat meer inhoud kunnen geven. Ik denk maar aan een achievement die je kan verdienen door het game te voltooien zonder te sterven.

Conclusie

Planet of the Eyes is zeker een mooie aanvulling in het aanbod van de 2D-platformers. Ontwikkelaar Cococucumber heeft ervoor gekozen om eerder te gaan voor de ervaring dan voor de uitdaging en is daarin met glans geslaagd. Toch had het game wat moeilijker mogen zijn, zeker omdat je er na 90 minuten al doorheen bent. Hierdoor kan ik het aanraden aan de liefhebbers van het genre die op zoek zijn naar een (kort) avondje gameplezier.

Reacties

Login of registreer om te reageren.