Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Prachtige omgeving
  • Vermakelijk
  • Mooie muziek
  • Bomvol bugs
  • Veel te makkelijk
  • Weinig orgineel

Casper Egas | zaterdag 14 Nov 2015, 11:44

Ben je bang dit jaar buiten de boot te vallen? Het is weer tijd voor Assassin's Creed. Lees de recensie.

Review

Ubisoft is duidelijk niet bang om een concept dat goed werkt en goed verkoopt keer op keer te hergebruiken. De Assassin’s Creed-serie is inmiddels al een vaste prik in het najaar geworden, met vorig jaar zelfs twee nieuwe delen. Daarnaast zijn dezelfde spelelementen in andere franchises terug te vinden. Denk daarbij aan Far Cry en Watch_Dogs. Onvermijdelijk is daardoor de moeheid die ontstaat bij gamers. Speel je voor het eerst een Assassin’s Creed-titel, dan zal je een heel andere ervaring hebben dan als je nu al voor de twaalfde keer aan de slag gaat. Ik was dan ook niet meteen enthousiast over Syndicate, zeker nadat Unity nogal tegenviel.

Lekker aan den (kinder)arbeid

Nieuw in dit deel is de veel kleinere rol voor de stukken die spelen in het heden. Er zijn dit keer alleen wat cutscenes te zien in deze periode, alle gameplay speelt zich af in het 19e eeuwse Londen. Hierdoor is het spel consistenter en is het verhaal beter te volgen voor nieuwkomers van de serie. Ook nieuw is de gedeelde hoofdrol van twee personages, Jacob en Evie Frye. Het verhaal heeft hierdoor een andere dynamiek en de gespeelde stukken wisselen af tussen deze personages.

Het verhaal draait dit keer om een kleed dat alle beschadigingen aan het lichaam ongedaan kan maken en daardoor het eeuwige leven geeft. In het Victoriaanse Londen is het Starrick die de stad in een ijzeren greep heeft en zich verrijkt over de hoofden van de (kinder)arbeiders. Deze megalomaan gelooft dat Londen zonder hem niets is en dat de mensen hem als sterke leider nodig hebben. Hij vindt dat hij het eeuwige leven verdient en is op zoek naar het kleed. De assassijnen Jacob en Evie Frye, met de hulp van een wat flauwe love interest van Evie, proberen de stad te bevrijden en te voorkomen dat Starrick het kleed in handen krijgt. In de stukken die in het heden spelen, willen ook de assassijnen en de tempeliers, onder leiding van Dr. Grammatica het kleed bemachtigen. Misschien dat die Dr. Grammatica ook nog een tweede agenda heeft, hij is vast ook lid van de Facebook-groep Taalvoutjes.

Het verhaal is wel aardig, maar weet ook niet echt te boeien. Starrick is als boef wel geslaagd, maar vooral de nogal lompe Jacob Frye irriteerde mij behoorlijk. Als ik de mogelijk had gehad, dan had ik liever het hele spel met Evie gespeeld. Wel leuk is de toevoeging van een groot aantal bekende personen in het verhaal. Zo kun je bijvoorbeeld missies uitvoeren voor Karl Marx, voor Charles Darwin en voor Queen Victoria.

Tot in de bugs vertrouwd!

Grafisch is het spel niet geweldig. Het victoriaanse Londen ziet er sfeervol en mooi afgewerkt uit en is een lust om te verkennen, maar de personages, en dan vooral de gezichten van die personages zien er gedateerd uit en hebben een lelijke haardracht. De muziek is gelukkig wel in positieve zin aanwezig en is duidelijk anders dan in eerdere delen. Het gaat nu om zeer sfeervolle klassieke muziek. Vooral de muziek als je op een hoge toren klimt vind ik prachtig.

Het spel speelt vooral vertrouwd. Nieuw is de optie om te wisselen van personage, maar zelden wordt dit op een interessante manier toegepast. Ook is de speelwijze vrijwel identiek, er zijn slechts enkele vaardigheden ietwat beter ontwikkeld bij Jacob (gevechtstechnieken), of juist iets beter ontwikkeld bij Evie (sluipen). Dit maakt veel te weinig verschil. Daarnaast is er een nieuwe rope launcher, waardoor je met een druk op de knop in één keer bovenop een hoog gebouw, zoals de Big Ben staat. Hierdoor is het navigeren van de stad een stuk makkelijker, maar wordt het klimmen wel erg suf. Nogal vreemd voor een kernelement uit de serie. Ook is het mogelijk om met een koets door de stad te reizen. Dit voelt aan als een soort Grand Theft Auto, maar dan met paarden. Best leuk, maar verre van realistisch.

De quests zijn doorgaans leuk en afwisselend, waardoor het spel gedurende de lange speelduur grotendeels leuk blijft. Op een gegeven moment sloeg de verveling bij mij wel een beetje toe, zeker omdat de uitdaging steeds lager werd. Assassin’s Creed stond al niet bekend om zijn hoge moeilijkheidsgraad, maar Syndicate brengt de uitdaging tot een nieuw dieptepunt. Het spel is extreem eenvoudig. Het klimmen is dus al kinderspel geworden en het vechten is nog altijd supermakkelijk, met tegenstanders die netjes op hun beurt wachten, en de skills maken je op den duur zo sterk, dat sneaken niet meer dan een luxe wordt.

Echt een ramp vond ik het gebrek aan uitdaging ook niet. Het spel speelt immers lekker en Londen is een leuke speeltuin. Het realisme is dan wel ver te zoeken, maar meestal komt dit het spelplezier ten goede.

Dit geldt niet voor de slechte afwerking van het spel. Het spel heeft zoveel bugs, dat zelfs Bugs Bunny er nog van onder de indruk zou zijn! Ik had gedacht dat Ubisoft zich niet twee keer aan dezelfde steen zou stoten, maar niets is minder waar. De framerate is een stuk beter dan in Unity, ten koste van het aantal voetgangers op straat en de kwaliteit van de belichting. De bugs zijn echter zeker niet opgelost! Een greep uit alle foutjes die ik tijdens het spelen ben tegengekomen (zonder overdrijven): tijdens filmpjes viel het geluid soms weg (of klonk het geluid hol), werden er personages doorzichtig of kon ik de binnenkant van de personages zien. Buiten de filmpjes om raakte ik vast in de omgeving, werd er een doelwit onaantastbaar doordat hij in de lucht vast zat, ging een doelwit dood zonder reden, zweefden er wapens in de lucht, viel ik door de trein heen dood, reden AI-paarden zich zonder reden dood tegen een muur en als klap op de vuurpijl verdween een heel schip, waarna de opvarenden pardoes in de Theems vielen. Ook de laadtijden zijn zeker niet mals. Ik kan weinig anders zeggen dan, … bizar!

Conclusie

Ik heb erg getwijfeld wat ik nou vind van Assassin’s Creed: Syndicate. Het spel is zeker vermakelijk, het schrappen van de stukken gameplay in het heden doet het spel goed en het Victoriaanse Londen overtrof mijn verwachtingen, maar het is tegelijkertijd onvergeeflijk dat er na zoveel delen nog altijd tal van problemen met het spel zijn. Waarom is het spel zo kinderlijk eenvoudig? Waarom is de afwerking zo slecht? Je zal zeker geen miskoop doen met Syndicate, maar het is ook niet de stap voorwaarts die de serie nu echt nodig heeft.

Reacties

Ypuh 9 jaren geleden

Ik heb schijnbaar alweer een deeltje of 5 gemist uit deze serie. Was onlangs al helemaal enthousiast dat je Black Flag gratis kon downloaden op de Xbox One, maar die blijkt alweer 3/4 delen oud te zijn. Heb mezelf er ook nog niet toe kunnen zetten om de game op te starten.

Het is zoals je al noemt ook funest voor de serie dat ze de spelelementen kopiëren naar Far Cry en Watch Dogs. Praktisch dezelfde games met een andere skin en een nog slechter verhaal. Op zichzelf staand zijn het prachtige games, maar als serie is het één grote melkkoe. Mijn geld krijgen ze niet meer.

Login of registreer om te reageren.